Reisweblogs die alleen maar vertellen over de gedane dingen zijn saai. Wat doet dat nieuwe land met me? Hoe voelt het reizen met twee kameraden? Hoe is het eten? En heb ik ook hoogteziekte?
Hoooooog
Ik begin maar bij de laatste: ja. Ik voel de hoogte wel. De eerste dag was ik natuurlijk supervermoeid, dus werd ik ook echt duizelig. Voor de rest merk je het omdat je loopt te hijgen als een bejaarde als je een klein heuveltje op loopt. De lucht is heel droog, dus continu water drinken is belangrijk. Dit is de eerste dag boven 3000 meter, die schijn je wel te gaan voelen. Ik drink dus cocathee en doe rustig aan.
Lekker eten
Het eten in Peru is echt heerlijk. Ik die aardappels en bonen verwachtte wordt verwend met gevulde avocado´s, pompoensoep, patat met mayo, groentepizza, brownie, versgeperste jus d´orange... Nee, niks geen klagen over alle heerlijkheden hier. Muy Bien!
Hand in hand de kameraaaaden
Sjoerd, Tom en ik kunnen goed samen. We doen eigenlijk alles met z´n drie. Het is handig dat Tom zoveel vrienden hier heeft en dat hij goed Spaans kan. Bovendien vertelt hij ons veel over de Inca-opgravingen. Samen slapen, samen opstaan, samen ontbijten. En vanavond samen drinken op Tom´s verjaardag. In Cuzco (navel van de wereld), een fijne stad.
Overweldigend
Wat doet dit land met me? Het intrigeert me. De mensen zijn lief. Ze praten op de markt zacht en lachend, heel wat anders dan de Nederlandse schreeuwende marktkoopman. De Peruanen hebben prachtig karakteristieke koppen. Niet zoals in Azie, waar iedereen op elkaar lijkt. De Andeskleding is kleurig, wijde rokken en leuke hoedjes. Als we kennismaken met een van Toms vrienden krijgen we gelijk een kus op onze rechter wang.
Hartverwarmend hoe we van een vrouw waar Tom 1000-jaar oude kralen wilde kopen, alledrie een glas verse jus kregen. Leuk hoe een kindje rondloopt met een geitje op de arm. Hoe de varkens gewoon op straat lopen. Eigenlijk kan ik nog niet helemaal zeggen wat het met me doet. ´t Moet allemaal nog wat bezinken, we zijn constant on the move deze eerste dagen. Maar het beeld van een derdewereldland vol straatrovers klopt voor geen meter. Zoveel is al duidelijk.
