Op dit moment zit ik Laos, in Luang Prabang om precies te zijn. Voor me een heerlijk kopje sterke koffie. Over de straat kuieren Laotianen, monniken, toeristen. Alles gaat hier een versnelling lager. Dat geeft een heerlijk gevoel. Je hoeft niets en daarom heb je juist zin om heel veel dingen te ondernemen. Maar hoofddoel hier: de sfeer in ons opzuigen. We zijn gisteren aangekomen met de boot. Die bracht ons in drie dagen van de Thaise grens naar hier. Een indrukwekkende tocht.
Luxe en comfort
De cruise die wij geboekt hebben slaat een flinke hap uit ons budget. Maar dit was de enige manier om niet met een volgepakte langzame boot geradbraakt aan te komen. De boot was groot, had luie stoelen, loungebanken en een schone wc. De eerste nacht sliepen we in een lodge van donker teakhout, met open shutters en geen ramen. Gevolg: omringd door krekelgeluiden en kikkergekwaak. De tweede nacht sliepen we in een geweldig tenthuisje. Met hetzelfde natuurorkest voor het slapengaan. Dit was een soort eco-lodge waarbij het dorp ook betrokken was. Ze wilden je echt kennis laten maken met hun leven in de Kamu tribe. We hebben genoten, maar soms werd de service ons wat teveel. Als we een dorpje langs de rivier hadden bezocht, kregen we terug op de boot allemaal een ijskoud wit doekje (zoals bij de Chinees). En er kwamen dragers om onze backpacks de steile oever op te tillen. Zulke dingen hoeven niet van mij.
Leven op de oevers
's Morgens is het nog mistig en zie je de jungle om je heen langzaam zichtbaar worden. De Mekong is een gevaarlijke rivier, overal zijn scherpe rotsen en bij smalle stukken is hij kolkend en ruig. Bij de oevers zijn vaak hoge duinen van witzand. Gek genoeg zijn die heel vruchtbaar, want de bewoners verbouwen er vanalles op: mais, pinda's, teatree, bonen en andere groenten. Waarschijnlijk laat de rivier in het regenseizoen toch een rijke voedingsbodem achter op het strand. Als je goed kijkt zie je kinderen spelen. En vissers in smalle bootjes die hun netten controleren op vis. De grote catfisch (die wel 3 meter kon worden) is niet veel meer gezien sinds China een aantal dammen in de Mekong heeft weggehaald. Vrouwen zoeken naar goud met grote wok-achtige schalen. We zagen zelfs een ceremonie met een overledene, van ver af.
Echt of Volendam
Twee keer zijn we in een dorpje geweest. In het eerste was een bruiloft gaande, dus iedereen was 'op straat'. En zoals in elk dorp over de hele wereld, waren de mannen zich alweer flink aan het bezatten met de zelfgebrouwen rijstwhiskey. De kinderen raakten geobsedeerd door de kleine blonde Leam uit Australie die met ons mee was. Er was ook een albinomeisje die veel last had van het zonlicht in haar ogen. De gids vertelde dat hij haar een zonnebril had gegeven, maar die wil ze niet dragen. De tourcompany geeft geld voor schoolboeken aan dit dorp. Ons werd gevraagd ook geen geld of snoep aan de kinderen te geven, maar een donatie in de dorpspot te doen.
In het tweede dorp weefden de vrouwen de prachtigste sjaals en kleden. Ik vond het wel moeilijk dat we door een Kalverstraat van kleden vol met die sjaals moesten. Je wilt dan wel bij iedereen iets kopen. Ik hield het bij vier keer 1 sjaal. Het leukste was het jongetje van ongeveer 8 die zo trots was op de zelfgemaakte sjaal die hij mij verkocht. Het was de eerste van die dag, want naar goed gebruik raakte hij al zijn andere koopwaar even aan met mijn geldbiljet. Een soort bijgeloof of zegening.
Fair trade
Wat me opvalt is dat er hier veel fair trade winkels zijn. Die weefproducten verkopen van minderheden uit afgelegen gebieden van Laos. En dat ook hotels graag laten zien hoe goed ze zijn voor de omgeving. Bijvoorbeeld: je krijgt vanavond te eten uit onze eigen moestuinen, dus geen extra vervoer en vervuiling. Grappige is wel dat dit dichtbij de bron eten volgens mij iets is waar wij wat meer naar terug zouden moeten, maar wat hier van nature zo is. Maar je kunt het natuurlijk wel inzetten als argument bij toeristen. Ik geef ze geen ongelijk.
De tel kwijt
Een paar dagen geleden ben ik op dat punt gekomen dat je niet meer weet wat voor dag het is. En dat je ook echt hier kunt zijn, in plaats van steeds met wat voor of achter je ligt. Vandaag huren we een fiets en zien wel wat we tegenkomen. Straks ergens lunchen met de aparte gerechten uit deze keuken. Wij hebben het goed hier. Hoe gaat het bij jullie?
