Gisteren maakten we iets fantastisch mee: begeleid door een sjamaan van het eiland offerden we volgens de Aymaratraditie. Ik had geen idee dat we dat gingen doen, maar na een korte ochtendklim, kwamen we op een prachtige plek waar een oude man ons opwachtte.
Allereerst mochten we allevier (Rossemary, een goed vriendin van Tom was er ook bij) aangeven als we nog wensen hadden. Toen gingen we in een kring om het offerandekleed staan.
Snoepgoed
Op het kleed stonden bloemen, cocabladeren, lamavet en allerhande kleurige harde snoepjes in de vorm van bloemen en beestjes (lama´s natuuuurlijk). We kozen alledrie een vierkanten plakje snoepgoed. De sjamaan begon allerlei gebeden aan de Pachamama (moeder aarde) en alle voorvaderen die in de bergen leven. Soms hoorde ik mijn naam voorbij komen, maar daar was dan ook alles mee gezegd.
Levensweg
Bij het omdraaien van mijn plakje bleek er een lama op te staan, dat staat voor ´pad´ of ´levensweg´. Sjoerd had overvloed, Tom werk en Rossemary huis. Er volgenden allerlei handelingen met meer snoepgoed en alcohol uit een eierdop wat we erop moesten sprenkelen. Vervolgens ging de fik erin en langzaam maar zeker aten de goden van de winden ervan. Daarna kregen we nog flink wat water over ons hoofd en handen. Niet met zo´n pleeborstel maar met een rode bloemtros.
Geraakt
Ik kan moeilijk uitleggen wat er precies gebeurde, maar toen de sjamaan met zijn hand op mijn hoofd een gebed uitsprak en ook toen hij me later omarmde, stroomden de tranen over mijn wangen. Erna voelde ik me sterker, rustiger en had meer vertrouwen.
