Een van de natuurwonderen van Bolivia: de zoutvlakte van Uyuni. Een must voor elke reiziger die dit land aandoet. Zelf kennen de Bolivianen het alleen van de foto´s. De 70-90 dollar voor de 3-daagse trip is voor hen meer dan een maandsalaris. Voor ons was ´t ook een van de grotere uitgaven, maar echt de moeite waard.
In een jeep (Toyota, wat anders) reden we drie dagen met nog twee Brazilianen en een Duitser door een machtig mooi vulcanisch landschap.
Salar spiegelingen
Wij hadden mazzel. De dag ervoor had het geregend en daardoor was de zoutvlakte veranderd in een grote spiegel. Daarin werd de blauwe lucht en de wolkenformaties perfect gereflecteerd. Het voelde heel onwerkelijk dromerig toen we deze hemel op aarde instapten. Het was een soort geluidsvaccuum waarin alles heel sereen was. Eigenlijk is het met geen pen of toetsenbord te beschrijven, wacht maar op de foto´s.
Zouthotel
Die avond sliepen we in een hotel dat helemaal van zout gemaakt was. Met los zout op de vloer. Het isoleerde ons goed van de kou. (Het eerste wat een Boliviaan uitroept als je zegt dat je in Uyuni bent geweest: Ahh múchos frio!!) We maakten bij zonsondergang nog een korte wandeling om stenen te zoeken. Ook zagen we toen vulcanische grafheuveltjes waar 1000 jaar oude skeletten van Aymaramensen in lagen.
Fototrip
Dit was een uitgelezen plek voor veel foto´s. Van rookpluimen uit vulkanen, van rode meren, groene meren, duizenden flamingo´s, vucunja´s (tussen lama en hertje in), viscacha´s (behendige konijnen met een lange staart), absurde rotformaties. Op de laatste ochtend moesten we met -5 graden om 4:00 uur opstaan (ja het is niet alleen maar tof hier hoor). Omdat de gijzers na zonsopgang minder krachtig stomen en puffen. Na een tijdje in de rotte eierlucht van die modder, reden we door. Na vier dagen zonder douche was het dampende termale bad een weldaad. Dat ik toen ik eruit kwam bijna flauwviel van het temperatuurverschil is bijzaak.
