Daar gingen we vrijdagavond dan eindelijk op pad naar het verre oosten. Door de striemende regen, met backpack maar zonder regenjas, liepen we naar Station Zuilen. Vanaf daar ging alles gesmeerd. Voor het eerst gevlogen met KLM. En ben best onder de indruk. Kordate en echt aardige ipv gespeeld dweperige stewardessen, mooi gespresenteerde maaltijden die nog smaakten ook. De vlucht van 10 uur ging verrassend snel voorbij. Behalve dat opgesloten gevoel en stemmetje dat roept 'ik wil NU liggen' was het een eitje. Op de luchthaven stond een taxichauffeur met onze namen op een bordje. In no time bracht hij ons door de verkeersdrukte naar ons heerlijk hostel.
Koningsdag
Alles en iedereen was gehuld in baby-roze. Het was de 30 april van Thailand; op 5 december is Koning Bhumibol jarig. En hij houdt van roze en geel. 's Avonds was er nog een groot vuurwerk. We konden dat goed zien vanaf het dakterras van ons hostel. En voor de oren was het ook niet te missen: KEIharde knallen, een soort bommen leken het wel!
Slow down
Het motto van dit hotel is 'slow life', hun doel is je op een speelse manier uit je comfortzone halen, zodat je je ritme vertraagt. Zodra je door de poort stapt, ben je in een soort oerwoudtuin. Er staat een schoolbord met alle namen van de gasten die die dag aankomen. Welkom Sanne en Robbert :-). We kregen een welkomstdrankje van chrysanten, heel vreemde smaak. Bij het ontbijt geen koffie met toast, maar verse annanassap, stukjes papaya, bruine rijst, geroerbakte groenten in oestersaus en een schaaltje vegetarische paddenstoelen-soep (even doorbijten voor mij). Zo'n ontbijt moet je een 'nieuwe/andere start' voor de dag geven. Is gelukt, al waren we sowieso al uit ons ritme natuurlijk. Vannacht lekker jetlag-uren gemaakt. Robbert sliep wonderwel de klok rond, ik was van 1.00-4.00 uur klaarwakker. iPhone met suffe spelletjes (Rummikub enz) bracht uitkomst.
Bus met de ramen open
Vanmorgen direct een nachttrein-kaartje voor morgenavond (naar Chiang Mai) gaan halen. Zoiets doe je niet zoals bij de NS online, maar gewoon op het station. De rit er naartoe was echt genieten. Met een lokale bus met de ramen open. Pal langs alle drukke marktjes. Dus wel lekker koekeloeren, maar even nog niet in de drukte zelf zijn. Bij de tempel waar we daarna toevallig belandden, kreeg ik van een monnik een soort zegen: met een roe (toch nog Sinterklaas!) werden druppels water op mijn hoofd geslingerd en daarna kreeg ik een touwtje om mijn pols geknoopt. Extra geluk is natuurlijk nooit weg.
Wat Pho
Toen verder met de bus naar Wat Pho (Wat=tempel). Daar ligt een een hele grote Buddha. Vorige keer toen ik hem bezocht (8 of 9 jaar geleden) stond hij in de steigers, nu was alles prachtig te zien. Langs zijn rug staat een lange rij koperen bakken, je ruilt wat geld om voor 1 centjes en gooit in elk bakje een centje. Daarbij mag je elke keer een wens doen. Het zijn er wel 50 ofzo, dus dat werden meer wenswoorden: liefde, helderheid, zorgenloos, rust, geld, doorzettingsvermogen enz.
Food food food
Eten is een echte hobby van de Thai. Overal waar je kijkt staan stalletjes met heerlijke streetfood. Ik vond het bijzonder om te ervaren wat geuren in je los maken. Alle geuren van die vorige keer in 2001 herkende mijn neus in een split second. Het brengt ook direct herinneringen en ook een ontspannen gevoel. Houtskool, koriander, rijst, oestersaus.. Mmmm. Vorige keer in Bangkok had ik veel meer last van de smog, moest er dan soms van kokhalsen. De lucht is inderdaad best dik en zwaar, maar ik word er niet misselijk van.
Vouw en flex
Over een half uurtje staan wij gepland voor een Thaise massage. Dat betekent: dubbelgevouwen overgeleverd aan de genade van vrij hardhandige vrouwenhanden. Kraken, rekken en lekker roffelen op je rug. Ben beniewd, zou wel lekker zijn als ik vannacht lekker zou kunnen slapen.
