Hehe,
Eindelijk de tijd en de middelen om weer wat interesse bij het thuisfront op te wekken. Een computer met degelijke internet verbinding is hier natuurlijk niet overal vanzelfsprekend. Gelukkig zijn er hier in dit superhostel Oasis in Granada, Nicaragua zat computers met fatsoenlijk internet aanwezig. Maar hoe ik hier in Nicaragua beland ben, hoewel dat niet in de planning lag ga ik nu samenvatten.
Na mijn drie weken in Tamarindo besloot ik dus met twee medestudenten mee te reizen naar Santa Elena, het stadje bij het Monteverde reservaat, om dan vervolgens door naar La Fortuna (Het stadje bij de prachtige vulkaan Arenal) te reizen. Ook Bambam, een Zweedse medestudente die nog een aantal weken in Tamarindo blijft, ging mee voor het weekend. In plaats van een dure shuttle te betalen besloten we om met zn vieren een hele relaxte 4x4 te huren voor de trip. Wat qua geld op hetzelfde neer kwam als de shuttlebus. Omdat het autoverhuur bedrijf geen kantoor had in Santa Elena maar wel in La Fortuna veranderden wij ons plan van volgorde naar La Fortuna - Santa Elena, flexibel als wij reizigers zijn. De rit van Tamarindo naar La Fortuna duurde, rustig aangedaan, 5 uur. Een heerlijke rit door de bergen met smalle kronkelweggetjes, zat bussen en trucs om in te halen en prachtige uitzichten. Omdat ik ongeveer de enige was die ervaring had met de ´shift stick´ mocht ik lekker bijna de hele rit in de bergen rijden. Hoewel Andy ook wel enige schakel skills had (maar met koppeling ingetrapt de berg afrijden richting een bocht, hmm..).
La Fortuna was werkelijk een verfrissing na Tamarindo. Tuurlijk, met de befaamde Vulkaan, natuurlijke heetwater bronnen, watervallen en canopy-tours nog steeds op toeristen gericht. Toch voelde het stadje meer locaal aan met vriendelijke tico´s en ticohuisjes. Hier aangekomen volgden we natuurlijk de Lonely Planet, richting het hostel Gringo Pete´s, maar deze had helaas geen plek meer. We werden door verwezen naar Gringo pete´s Too, een blijkbaar supernieuw hostel want het staat niet in mij vrij nieuwe LP (lonely planet). Prima ding met alles schoon en nieuw en privé kamer voor twee voor 6 dollar pp, goeie deal!
Meg, Andy en bambam hebben hier een supergezellige tijd gehad. We bezochten de 40 meter hoge waterval en ´s nachts gingen we kijken hoe de lava van de jonge en actieve vulkaan Arenal stroomde, een supergaaf beeld maar helaas onmogelijk te fotograferen.. Het leukste hier was nog wel het riviertje onder de brug, compleet met watervalletje en tarzanswing!
Zondag was het tijd voor Bambam om terug tekeren naar de school, en voor Meg Andy en mij om het meer, laguna de Arenal, over te steken richting Monteverde. Het beste hier was stiekem wel het hostel zelf, pensión Santa Elena. We kwamen hier samen met twee geweldige Canadesen die we onderweg ontmnoeten. De mensen in het hostel zelf waren uiterst behulpzaam met het vinden van de beste canopytours (Een tour op hoge snelheid aan stalen kabels hangend boven de boomtoppen van Monteverde) en het vinden van een gids voor het cloudforrest (weet iemand wat cloudforrest is in NL? Toch niet wolkenwoud lijkt me..). De canopy tour was een adrenaline kick van jewelste met een prachtig uitzicht over het bos, maar gave dieren spotten zit er op die snelheid niet in. De ochtendtrek door het bos was ook een ervaring opzich, hoewel we geen luiaards of puma´s gespot hebben. Wel hebben we de zeldzame nationale vogel de Quetzal gezien. En natuurlijk Charlie, het menslievende ´wilde´ zwijn.
Na het Monteverde gebeuren scheide mijn weg van die van Meg en Andy. Ik had besloten om naar Granada, een coloniaal stadje in Nicaragua, te gaan terwijl zij richting San José gingen. Na Granada zou ik dan richting het Vulkaan eiland in het enorme Lago de Nicaragua trekken. Tijdens de 8 uurige bustrip kwam ik naast Daniël te zitten. Een meisje uit de VS dat in Granada gaat werken als engels lerares. Zij zou eerst naar het eiland, Isla Ometepe, gaan en daarna door na Granada. Omdat dit eigenlijk een stuk logischer klonk en we het wel gezellig hadden in de bus, besloot ik lekker met haar mee te gaan. Zodoende verbrachten we samen een paar dagen op dit prachtige eiland, dat uit twee enorme vulkanen bestaat. Het beklimmen van de vulkaan zat er uiteindelijk helaas niet in, ivm de tijd. De beste ervaring hier was El Ojo del Agua, een natuurlijke bron met een tarzanswing waar alle locals aan het chillen waren. Na een paar gave slingers in het water kregen we watermeloen aangeboden en het was een grote chill party...
Na Isla Ometepe ging de reis verder richting Granada, en daar ben ik op dit moment. Granada is een mooi kleurreik stadje met een hoop te doen. Ik denk dat ik hier een dag of 2-3 blijf hangen voor ik naar de caribische kust ga. Wellicht ga ik naar de Corn Islands, een ultiem caribisch eiland. Helaas is de boottocht maar liefst 9 uur dus dat weet ik nog niet zeker, we zullen zien.
Nu is iedereen weer up to date behalve ikzelf.
Koninginnedag, liftwedstrijd en zomers weer. What´s up with that? Ik ben enorm aan het genieten hier, maar de verhalen van thuis wil k graag horen. Nu is het tijd om ergens te gaan lunchen en rond te hangen in Granada!
P´s
