Á föstudaginn þá fór ég með heilsugæslunni í fyrsta sinn. Það eru alltaf 3-4 sem fara í hvert skipti og í þetta skipti vorum við 4. Pauline sem er hjúkrunarfræðingur, Mercy er félagsráðgjafi og John sem er bílstjórinn okkar.
Fyrst lá leið okkar til Lmotiok, ég get nú ekki hrósað vegunum hérna mikið, þetta eru meira bara tilviljuna kenndar slóðir (að mér finnst). Það er heldur ekki mikið um brýr á þessari leið og því þurftum við að fara yfir á eina, sem betur fer ekki mjög straumharða, en þegar komið var úr ánni tók við þessi líka fína brekka. Dekkin blaut og ekkert grip, við máttum bíða þar til dekkin þornuðu til að komast upp. Upp komumst við þó að lokum og ekki tók þá neitt betra við. Það rignir nú ekki mikið á þessu svæði og því hafði, í síðustu rigningu, vegurinn grafist svo til í sundur. John ákvað að reyna að fara yfir, en þá vildi svo skemmtilega til að við sátum föst. Já, framhjólin náðu ekki niður og þarna sátum við í allnokkra stund á meðan var verið að hugsa hvernig hægt væri að losa bílinn. Það uppgötvaðist svo á endanum að við vorum á fjórhjóladrifnum bíl og við John gat á einhvern hátt losað okkur.
Þegar við náðum til Lmotiok, þá komumst við að því að það hafði orðið einhver miskilningur með dagsetninguna og fólkið þarna í kring hélt að við ættum ekki að koma fyrr en á sunnudaginn. Því var bara haldið áfram. Við fengum fréttir um að það hafði verið að umskera unga stelpu deginum áður og var því ákveðið að athuga hvernig henni liði. Það fengust nú ekki mikil svör frá henni, þar sem þær mega helst ekki kvarta.
Því næst lá leiðin til Ewaso, þar var skellt upp tjöldum og þetta var okkar áfangastaður. Svo var náttúrlega skellt sér í bæinn, en húsinn í bænum er hægt að telja á báðum höndum, þau eru nákvæmlega 10. Það gerðist nefninlega svolítið skemmtilegt næst. Pauline komst að því að það væri brúðkaup um kvöldið. Var því ákveðið að gerast boðflennur og vona það besta. Og það besta gerðist. Yfirleitt þegar mzungu (hvítur maður) er viðstaddur svona athöfn þá þarf hann að borga alveg helling fyrir, en þar sem heilsugæslan er svo vel metin á þessum stað þá fékk ég að horfa á allt þetta frítt og meira að segja fara inn í þorpið og labba um og kíkja inn í húsin, en það er eitthvað sem að gerist eiginlega aldrei. Ég var samt ekki eini mzungu þarna, heldur höfðu 4 ítalir keypt sig inn á brúðkaupið, en þeir máttu bara vera á einhverjum einum stað. Þvílík snilld, við vorum reyndar ekki þegar sjálf athöfnin fór fram, heldur fórum við aðallega til að horfa á dansana og skoða varninginn sem var til sölu, ég held að þetta sé í fyrsta sinn sem ég hef verið virkilega fúl að hafa ekki tekið með mér neinn pening. Bara svona til að segja ykkur þetta þá var brúðguminn eitthvað í kringum 50 ára en brúðurinn var á 14. ári. Svona er þetta hérna.
Það reyndist svo eitthvað lítið vera að gera á heilsugæslunni þessa dagana, enda eru miklir þurrkar hérna og fólkið hefur mest allt flutt sig þar sem að regnið lætur sjá sig.
Ég á svo frí á morgun en á þriðjudaginn fer ég í 6 daga með heilsugæslunni. Ég læt heyra í mér þegar ég kem til baka aftur.
Bless í bili
Sædís
