In een paar dagen tijd ben ik vanuit zuid Argentinie langs de Andes naar het noorden gereisd. Noord en zuid zijn twee compleet verschillende werelden, nog maar niet te spreken over het verschil met “cosmopolitan” Buenos Aires! Ik zou bijna vergeten dat het nog steeds hetzelfde land is.
Vanuit Bariloche, een rijk ski-oord met architectuur rechtstreeks uit de Alpen, ben ik naar het midden van de Argentijnse Andes gereisd: Mendoza. Deze stad is bekend om haar wijn, de Malbec in bijzonder. Bij aankomst zondag viel meteen op dat de bevolking lijkt op Chilenen. Het voelde daardoor als een thuiskomst. Het bloed van de oorspronkelijke indianen vloeit hier rijkelijk, net zoals in Santiago aan de andere kant van de Andes. Bij aankomst in het party parteee hostel (het stonk er naar alcohol, lamme Amerikanen hangend voor de tv, verhalen over uit bed gevallen Ozzies etc) raakte ik aan de babbel met een 45 jarige Amerikaanse leraar uit Californie: Jim. Bijzonder eigenaardig mannetje, maar typisch voor alle Amerikanen die ik tegenkom: liberaal, anti-Bush, open-minded en oprecht vriendelijk. Samen met een Amsterdamse (Mirjam, midden 30) hebben we de beide middagen voorbij zien gaan bij een wandeling en vanaf de terrasjes in het centrum. Mendoza is een laid back stadje, heel groen en ideaal voor de Bourgondier. En daarvoor kwam ik hier ook. De twee avonden werden afgetopt met een decadente wijnproeverij en een vette steak. En nee, de wijn werd zeker niet uitgespuugd, dat doen louter de quasi-kenners. Dat en nog meer fijne tips heb ik meegekregen naast de vele goede wijnen, erg leuk! Niet iedere backpacker staat open voor cultuur proeven. Zo prefereerden de 3 Ierse meiden in het hostel eerder een 6 liter bier... per zwaargewicht. Knettergek, super bijdehand en ze konden nog recht lopen ook. Top avond.
Ik had het idee om de Andes in te gaan voor wat hikes. Jim en Mirjam wilden graag mee, evenals Stephany (Canada, biologie student, ontmoet in Bariloche) die de tweede dag aankwam in Mendoza. Na veel speurwerk hadden we een geschikt hutje gevonden in een dorpje genaamd Las Vegas. Na een busreis met een super uitzicht over de witte toppen van meer dan 4000m hoog en op de voorgrond rode, gele en groene bergen, kwamen we aan in het slapend dorpje midden in de bergen. Van hieruit zijn er 2 hikes gemaakt. Maar helaas door de vele bewolking en de afstand tot de paden, vielen de hikes wat tegen. En het slippertje van de dag door Stephany was ongenadig ongelukkig: bovenop de enige cactus op de hele berg. Ze was 2 uur bezig om de 17 stekels te verwijderen. Desalniettemin enorm gelachen met z´n vieren, vooral na wat Fernet (lokaal kruidenlikeurtje) en wat goede wijnen bij een kachelvuurtje.
Na een terugreis naar Mendoza en een 17urige busreis samen met Stephany, ben ik nu in noord Argentinie aangekomen: Salta. Een mooi, ietwat touristisch koloniaal stadje dichtbij Chili en Bolivia en gelegen in een van de armste gebieden van het land. De sfeer die hier hangt verschilt duidelijk van het zuiden: het straatleven is trager, de mensen zien er inheemser uit en de typische Boliviaanse wollen truien en mutsen domineren het straatbeeld. Ik heb Argentinie nog niet verlaten, maar zo voelt het wel.
Ik ga de komende dagen de omgeving verkennen, rijk aan natuurgebieden, woestijn en bizarre rotsformaties. Het is “quality travelling” wat ik doe: weinig slaap, veel zien, veel doen en bussen als een dolle. En het is genieten met volle teugen, vooral gezien de vrijheid die ik heb. Waar ik morgen ben, slaap of zal doen: geen idee. Het enige plan is om hierna Chili te bezoeken en vervolgens eerder dan gepland naar Bolivia te gaan. Want zoals Jim zei: It´s not cheap... it´s dirt cheap! Ik kijk uit naar de hoogtes, de extremen en een cultuurshock!
Disfruta!
