Van 2 tot en met 9 februari was ik met Han in Florianopolis (Lagoa om precies te zijn) om carnaval te vieren. Helaas voor ons hebben we de grote parade gemist, die op de avond van aankomst was. We hadden ons huiswerk beter moeten doen. Maar de korte samenvatting van de parade op de woensdag, met louter de beste ´carnavalsverenigingen´ hebben we wel kunnen aanschouwen.
Samen met 3 meisjes (2 Ieren en een Duitser) van het hostel hebben we gratis toegang gekregen tot het stadion. Het was voor iedereen gratis overigens, de Brazilianen houden niet van geld verdienen. Gedurende zeker 4 uur zijn we overstelpt met samba muziek, grote paalwagens (vergelijkbaar met Boeskoolstad, maar dan exotischer en kleurrijker) en hordes over-de-top geklede vrouwen (of het gebrek aan kleding). Het was alleen toch jammer dat je niet mee kon doen in de parade, zoals de rest van de week ook min of meer het geval was. Het “échte” carnaval op straat moet gezocht worden in Salvador of Rio, aangezien het in “Floripa” mijn inziens wat ingetogen en gescheiden is van het publiek.
Het eiland van Florianopolis is bekend om haar stranden en uitgaansleven. Ik voelde me soms in een tropische variant van Renesse, maar dan meer upper class. Want de rijkeren uit Brazilie, Argentinie en Uruguay brengen hun vakantie graag door op dit eiland. Wat je dan ook op straat zag waren bling-bling gauchos en poche girls, allemaal met minimaal 1 tattoo. De brakke auto´s (soms museumstukken) die ik gewend was in Montevideo, werden hier ingeruild voor dikke 4x4 wagens etc. Normaliter is het not-done om te flaneren met je rijkdom in steden als Sao Paulo of Rio, omdat de kans heel groot is dat je simpelweg uit je auto getrokken wordt. Maar op dit feesteiland kon men eindelijk laten zien uit wat voor hout men gesneden is. En zo ook op de stranden, waar de siliconen de overhand hadden en menig lichaam onderworpen is aan vele uren fitness of spierversterkende pillen. Deze ambiance in combinatie met carnaval, vergezeld met massa´s drank en de laagdrempelige neukcultuur, maakt van dit eiland een grote testosteronbom. Hopelijk bespaart de 1 miljoen gratis condooms die verspreid zijn door de overheid speciaal voor de carnaval, de kraamklinieken met 9 maanden wat werk...
Al met al is het eiland één grote show om gezien te worden. Of om te aanschouwen, met een kokosnoot of bier in de hand zoals wij deden. Niet helemaal mijn type vakantie, maar het was een top week!
Op de site van Han (http://www.hanzuidinga.waarbenjij.nu) staan 2 verhalen met onze exacte belevenissen in Brazilie en de dagen in Montevideo. Ik hou het immers kort, want ik zit nu thuis met wat ziekigheid onder de gelederen. Na een dag van vele WC-bezoekjes gisteren (wellicht iets verkeerds gegeten), doe ik het vandaag rustig aan. Het goede nieuws is dat ik een fiets heb. Hoewel formaat Margrietje, ben ik erg blij dat mijn baas me deze wil lenen. Ik moest gisteren 12km over de Rambla (de boulevard langs de zee over de volle lengte van Montevideo) fietsen van mijn baas naar mijn huis, wat ondanks mijn zwakke gestel geen straf was. Ondergaande zon, mooie strandjes, sportende Uruguayanen en vele activiteiten. Ik ontdek steeds meer mooie plekken in deze stad. Y eso me gusta mucho hasta ahora! Hasta luego!
In Montevideo, deze rijdt nog...
