Ik ben in Montevideo. Sterker nog, ik zit al in mijn tweede werkweek en heb Buenos Aires al doorkruisd met Han. Pucon en Santiago lijken alweer maanden geleden en de 28urige busreis dwars door het continent was relaxter dan mijn vliegreis van Amsterdam naar Zuid Amerika. Tijd voor een update!
Chili
Mijn laatste dag in Pucon was een wandeling door een natuurpark, samen met een Braziliaan en Australier. Ik heb hier wat foto´s van in mijn album gezet. ´s Avonds vertrok mijn bus naar Santiago, om daar de volgende ochtend met een thuiskom-gevoel aan te komen. De middag aan het zwembad en de avond in de kroeg, was een goed afscheid van de Chileense vrienden. Gelukkig moest er een en ander gedronken worden, zodat ik vrijwel de hele zaterdag in de bus naar Buenos Aires (BA) heb geslapen. Afgezien van de 3 uur wachten aan de grens; de Argentijnen houden wel van Chilenen pesten.
De zondagochtend kwam ik aan in BA, waar samen met Han natuurlijk een biefstuk gegeten moest worden. Goed ontbijt en goed vervolg van de reis met boot, bus en taxi om aan te komen in mijn casa voor de komende 3 maanden.
Montevideo
Ik heb een kamer in een studentenhuis, op 7 hoog en vanaf het grote balkon een mooi uitzicht over de haven. Het is gelegen in de oude stad (Ciudad Vieja), enigszins op de rand van het touristische, economische, maar een gevaarlijk deel van Montevideo. Het doet zijn naam in ieder geval eer aan: het is grotendeels grijs, verlaten en vies. Het lijdt nog duidelijk onder de grote economische crash van 2002. Paard en wagen is geen uniek verschijnsel, bereden door zwervers en armoedzaaiers die de afvalbakken afgaan op zoek naar iets van waarde. Veel bedelaars hopen zich op in de oude stad, want het stikt er van (veelal) oude Amerikaanse touristen (te herkennen aan de hoogopgetrokken pantalons, hawai shirts en witte gympen). ´s Nachts moet ik op bepaalde plekken niet komen, want er wordt nog wel eens iemand bestolen. Een keer liep ik tegen 23h rond en het is dan echt een spookstad: gesloten rolluiken, slechte verlichting, kuilen in de straat, zwervers slapend in portieken, rotzooi waait je om de oren en geen kip op straat.
Niet overal hoef je je onveilig te voelen, door de speciale ´tourist police´ die ingezet is. Ook lopen de bankmedewerkers en ambtenaren overdag rond tussen de armoedzaaiers. De mannen in pak zijn werkzaam in de enkele luxe panden (banken, ministeries), gelegen naast de gestutte brakken van de armoedzaaiers. De contrasten zijn heel idioot.
De oude stad krabbelt wel langerzamerhand uit een diep dal. De touristen brengen veel geld in het laadje. En als ook nog eens de Queen Elizabeth II in mijn achtertuin aanlegt, dan stikken de touristische straatjes van met dollars (!) wapperende Amerikanen. Ook begint langzamerhand de renovatie van veel koloniale panden, veelal opgekocht door investeerders die gokken op de terugkomst van horeca en bedrijven.
De rest van de stad is nog redelijk onbekend terein. Afgezien van de 40min durende route naar mijn werk door de grote winkelstraat van Montevideo.
Stageplek
Mijn eerste werkweek zit er al op. Het werk is tot nu toe interessant en de collegas zijn erg sympathiek. Ze helpen me overal mee, hoewel voornamelijk in het Spaans. Zo is er geregeld dat ik met 2 weken gesprekken met hoge functionarissen van een federatie voor rural physicians heb. Ook kan ik mee naar een meeting in Salto, een plaatsje midden in de pampa´s in het noorden van Uruguay. Hier kan ik mijn interviews afnemen met ´rurale´ doktoren die werkzaam zijn met het EviDoctor systeem. Al met al een voorspoedige start... qua vooruitzichten!
Ook weet 1/3de van de doktoren in Uruguay dat er een Nederlandse student onderzoek doet bij EviMed: ik ben in de nieuwsbrief voorgesteld! Verder heb ik me vooral veel ingelezen en in Engspañol wat informele gesprekken gehad met collegas. Op dag 2 kon ik bij een vergadering aanschuiven tussen EviMed en 2 administrators die de ISO certificering procedure van het bedrijf toekennen. Ze zijn in de afronding van dit proces. Jammer dat ik alleen bijna geen drol van de vergadering begreep, louter de hoofdlijnen. Zo goed is mijn Spaans nog niet!
Ook waren 3 collega´s (Elisa, Sofía en Marcello) zo vriendelijk om mij kennis te laten maken met de befaamde parrilladas (grote BBQ schotels). En zo ook met koeiendarm, die is afgefinkt op mijn lijstje van gegeten organen om nooit meer te vergeten!
Deze week zullen we verhuizen naar een ander pand, veel dichterbij mijn huis. Ik kan een fiets lenen van de chef, zodat ik elke ochtend over de boulevard naar mijn werk kan. Na afloop van een werkdag is het strand om de hoek. Ik ga er niet op de achteruit dus.
Buenos Aires
Afgelopen weekend heb ik de boot teruggenomen naar BA om Han weer te ontmoeten. In 2 korte middagen hebben we als een dolle de toeristische attracties (pleinen, paleis, begraafplaats met tombe van Evita, stadion van Boca Juniors, de wijk La Boca, foto met standbeeld van Maradonna, tango) bezocht, om genoeg tijd over te houden voor het mooiste van BA: het uitgaansleven. Al met al een top weekend, afgesloten met problemen aan de grens. In mijn beste Spaans moest ik verklaren waarom er geen stempel stond in mijn paspoort voor het verlaten van Uruguay. Na de domme toerist uitgehangen te hebben tegenover 5 douaniers, mocht ik na een half uur en een preek op volume ´maximaal´ (alsof ik hun Spaans dan beter zou begrijpen) alsnog het land verlaten. Bueno. Achteraf bleek dat de Uruguyaanse douane de stempel vergeten was, evenals de toegangsbelasting. Qué raro!
Aanstaande vrijdag zal Han me op komen zoeken in Montevideo. Precies op tijd voor de llamadas: de carnaval in Montevideo met een stoet van dansende Afro-Uruguayanen, veel muziek en fiestas tot in de vroege uurtjes. Zaterdag vliegen we naar Brazilie voor nog meer carnaval, maar ook stranden, natuur en golfsurfen!
Lekker kort verhaal. Hasta luego!
