Ik ben in Pucón, een toeristisch plaatsje 9 uur met de bus ten zuiden van Santiago. Het is niet verwonderlijk dat hier veel toeristen zijn, want voor een ieder wat wils. En zo heb ik tijdens mijn laatste vakantiedagen voor ´der arbeit´ niet stil gezeten. Immers moet er vanaf aanstaande maandag hard gewerkt worden in Montevideo.
En ik heb het zwaar hier. Na een zware busreis met de Brazilianen van mijn school, kwamen we zaterdagochtend vroeg aan. Vanaf toen moest ik genieten van watervallen, azuurblauwe watertjes, badderen in een spa, raften, bier drinken, pisco sour drinken (typisch Chileens drankje), mountainbiken door pitoreske landschappen, op een strandje liggen en genieten van de zon. En alsof dat niet genoeg was, heb ik dinsdag een vulkaan beklommen.
Samen met 4 amigos stonden we om 7.00 bij de tourorganisatie. We zouden uitgerust worden met allerlei materiaal om de vulkaan te kunnen overwinnen. Een uur later stonden we aan de voet van de vulkaan, die nijdig zijn stoom uitblies in de koude morgen. We waren niet zijn enige vijand. De tour was helaas een soort van ´active Disney Land´, er was zowaar een file met uniform geklede toeristen aan het begin van de beklimming. Later bleek dat zeker een kwart van deze toeristen moest afhaken en hun 70 USD gretig hebben weggegooid.
Ik had mezelf bij de snelle groep geschaard. Als een dolle haalden we iedereen in, het tempo beviel me wel. Na ongeveer 800m stijgen, gingen de helmen op en moesten we de ´ice-pick´ gaan gebruiken. De sneeuw lag aan onze voeten en nog eens 800m van stijgen te gaan. De wind nam flink toe, op sommige stukken maakte de sneeuw plaats voor ijs en de veiligheidsinstructies bij uitglijden schoten door onze hoofden. Na een klim van 2 uur werden we gefeliciteerd door onze gids en toegelachen door de vulkaan. Zijn exorbitante stank van zwavel bezorgde ons acute hoestaanvallen. Vanwege de hoge mate van giftigheid hebben we slechts 10 minuten kunnen genieten van de inhoud van zijn krater. Helaas was er geen kolkende lava te zien, maar het was zeer indrukwekkend. Nog niet te spreken over het uitzicht en in de verte een andere, nadampende vulkaan die afgelopen week zijn schijt over de rand heeft gegooid. En natuurlijk waren de batterijen leeg om goede foto´s te maken tijdens het moment supreme.
De terugweg was evengoed een Disney Land attractie. Voor bijna 1000m hebben we de terugweg op de 2 stukken vlees beleefd. Glijdend over de sneeuw naar beneden en soms met de snelheid van een keutel, waren we binnen een uur beneden. Al met al een ervaring die ik niet snel zal vergeten, ondanks de massa´s mensen. Perfecto!
Donderdagochtend staat er een wandeling door een natuurgebied op het programma. Samen met een Braziliaan, die ik heb ontmoet in het hostel, zullen we langs diepblauwe meren lopen en bergen overmeesteren. In de avond staat de bus klaar om me terug naar Santiago te brengen. Hier zal ik nog wat biertjes drinken met mijn amigos, om zaterdagochtend met een caña de busreis slapend te beginnen. Zondagochtend zal ik Han ontmoeten in Buenos Aires, waarna ik om 15.00 de boot pak naar Montevideo. Aldaar is alles geregeld, heeft EviMed me gemaild. De mails gaan tegenwoordig al in het Spaans en we begrijpen elkaar volkomen. Ze kijken uit naar mijn komst en het bier staat koud ... of het werk ligt op me te wachten. Spaans blijft lastig.
PS: ik zal spoedig wat foto´s uploaden.
