Voor de kerstdagen een kort berichtje vanuit warm en zonnig Santiago. Na meer dan een week hier, krijg ik het idee dat mijn Spaans al enigszins begrijpbare vormen aanneemt. Por ejemplo. Ik heb gisternacht de taxichauffeur, die mij dacht te verblijden met een touristiche de-tour, kunnen vertellen hoe we sneller konden rijden. Na afloop heb ik hem zelfs kunnen uitschelden, omdat de prijs bijna 2x hoger was dan normaal (3 euro te veel). De gek.
Anderzijds kon het geld me niet deren, want ik had de hele avond gratis gedronken met een Chileense zakenman. Gisteren was de eerste voetbal finalewedstrijd in een tweeluik tussen Colo Colo uit Santiago en Concepcion. Ik had om 8 uur afgesproken met wat mensen van de school in bar ¨Locos de la deporte¨. Maar omdat de collectivos niet meer reden, moest ik met de bus en metro. Dit gevolgd door een wandeling die mij deed afdwalen door luche straatjes, die mij zeker niet het snelst zouden leiden naar de bar, was ik voor Latijns Amerikaanse begrippen precies op tijd. Een uur te laat. Tot mijn verbazing waren er geen bekenden. En ik had geen telefoon, noch telefoonnummers.
Afijn, de sfeer was bijzonder goed in de bar en ik wilde die wedstrijd graag zien. Dus ik had mezelf maar een bier besteld en ben gaan ouwehoeren met de Chilenen om me heen. Niet wetende dat ik de week ervoor tussen de La U fans zat, vond men het geweldig dat er een ´gringo´ voor Colo Colo aan het schreeuwen was. Dus ik heb de hele avond met een Chileense zakenvent (actief in de mining industry, i.h.b. koper wat Chili momenteel erg rijkt maakt) mijn pils gedronken, zonder een cent te hoeven betalen! En tijdens de rust ben ik nog wat bekenden tegengekomen. Zonder hooggespannen verwachtingen zijn de feesten uiteindelijk het best! 0-1 voor Colo Colo.
Verder hebben mijn ballen het zwaar te verduren. Allereerst zweet ik me de ballen dagelijks bont en blauw. Ten tweede, omdat ik de me de ballen uit de broek lach om de prijzen. ´s Middags wordt er vaak wat warms gegeten in een restaurantje. Het verdient geen Michelin ster, maar met een gevulde pens, afgetopt met een drankje en 2 tot 3 euro lichter hoor je mij niet klagen.
Daarnaast bevallen me de mensen wel, zowel de locals als de medestudenten. Mijn huis is lekker koel, relaxt en ik leer de honden hier Nederlands. In plaats van hanen, zijn het hier de honden (die je overigens overal ziet) die je ´s ochtends wekken. In de hele straat houden die keffers een karaoke party om 8 uur stipt. Vanuit mijn raam wens ik ze dan ook de nodige ziektes toe. Goeiemochel...
Ok, nog 1 stukje cultuur voor de lezers die niet al zijn afgehaakt. Er stroomt een rivier door Santiago, Rio Mapocho. Normaliter vormt een rivier door de stad een plek om langs te flaneren en over uit te kijken bij zondersondergang. Heb je ´em? Nou, iedere ochtend als ik de brug oversteek naar mijn schooltje, krijg ik wederom een ochtendhumeur formaat Roefsie. De schijtlucht die als een draak over de rivier scheert, is net zo intens als de belachelijk harde stroming. De bruine massa giert als een dolle door de stad. Volgens mij schiet God ´himself´ ergens bovenin de Andes zijn dagelijkse diarree richting Santiago.
Ik ben dol op goede kerstgedachtes en dit was er een. Fijne kerst!
