Mark in Zuid Amerika

Hola amigos,

Wauw, wat is voetbal hier enerverend. Vandaag was de wedstrijd Colo Colo tegen La U (Universidad de Chile). De nationale competitie wordt beslist met een knock out ronde tussen de teams die uiteindelijk in de top 8 geeindigd zijn. Vandaag was de return in de halve finale en ´mijn club´ La U moest in eigen stadion een 2-0 goedmaken tegen het ´arrogante´ en met Pinochet geassioceerde Colo Colo. Samen met senor Pitt, een Zweed en een leraar van de school met hippie vrienden, hadden we kaartjes voor een plek naast het vak van de echte fanatiekelingen. En als ik al dacht dat vak P van Twente fanatiek is met zingen, spandoeken en supporteren, dan is dat na vandaag veranderd.

Voorafgaand aan de wedstijd zou ik bij Sebastiaan (de leraar) een klein biertje drinken. Via een omweg moest ik naar hem lopen, omdat de weg was afgezet. Ik zag al gauw dat werkelijk overal politie liep. Er reden pantservoertuigen met waterkanonnen rond en op iedere hoek van de straat stonden afgeladen ME busjes. De spanning lag als een ´donzige deken´ over de wijk, winkels waren gebarricadeerd en de honden scheten in hun broek. Dit zou de clash der grote rivalen worden.

Anderhalf uur voor aanvang van de wedstrijd kwamen we al aan in het stadion. Een vervallen stuk beton, dat sinds de massamoorden die hier door Pinochet zijn gepleegd, geen renovatie meer heeft mogen ondergaan. Althans zo leek het voor mij. Ook het grasveld leek nog niet te zijn ontdaan van de kuilen die er ooit gegraven zijn; vergeleken met dit heeft het CP een biljartlaken achter in de tuin! Het mocht de toeschouwers niet deren, want het gezang en het gedans was oorverdovend. Zelfs al anderhalf uur van te voren en met 'maar 10.000 mensen' in plaats van 50.000 (uit veiligheidsoverwegingen).

Bij binnenkomst van de twee partijen leek het Chineese nieuwjaar ingeluid te worden. Vuurwerk, lint, knallen, zang en tribunes sprongen synchroon op de maat van de enorme trommels op en neer. Zoveel passie en fanatisme voor een spelletje voetbal had ik nog nooit gezien. Van jong tot oud, rijk of arm, iedereen gedroeg zich als een volslagen idioot.

De wedstrijd daarentegen was niet om aan te zien. Het was een cascade van fouten en als een stel C-tjes werd er op een kluitje wat geklungeld. En ook al snappen ze het woord schwalbe niet, ze weten maar al te goed hoe ze die moeten uitvoeren. Na afloop van de eerste helft werd een speler van La U met rood eraf gestuurd. In een enorme constenatie had hij een poltieagent, die het tumult op het veld wilde sussen en de en masse toegestroomde pers van het veld wilde halen, een trap uitgedeeld. De speler hoefde niet meer terug te komen voor de 2^de helft. 0-0

De fanatieke supporters van La U werden hierdoor bijzonder baldaldig. In een kat en muis spel met de ME, klommen overal pubers over het hek. Als de ME weer charges wilde uitvoeren, klommen ze weer terug. Het gooien met bekers, munten en later stenen werd niet meer geschroomd. Banken werden letterlijk van de tribunes gebroken, en samen met de voegen en betonbrokken van de tribunes, gebruikt als munitie.

In de tweede helft stond de keeper van Colo Colo aan onze kant. Hij moest het continu ontgelden. Spelers van Colo Colo die een inworp moesten doen, moesten beschermd worden door ME´ers met schilden. De baan tussen de tribune en het veld was letterlijk een slagveld geworden. Na de 1-0 voor Colo Colo werd dit er zeker niet minder op. Tot mijn verbazing gingen de supporters van La U zelfs fanatieker zingen. Toen de keeper geraakt werd door een steen, ME´ers omver gekeild werden door banken en andere officials langs het veld zich ook weinig veilig voelden, werd tegen 10 minuten voor het einde de wedstrijd gestaakt. Zo´n escalatie is voor de geschiedenisboeken, zou ik als brave Hollander zeggen....

Het was duidelijk dat de La U supporters geen behoefte meer hadden om de wedstrijd tot een normaal einde te laten komen. Ze hadden toch al verloren, einde seizoen. Buiten het stadion was het voor ons nog 1 keer rennen voor wat charges van de ME. Maar we waren gelukkig snel genoeg weg voordat de massale knokpartijen tussen de 3 partijen zou uitbreken. Zelfs de Chileens amigos waren enigszins van hun apropos.

Dit was zondermeer een van de gaafste (passie, fanatisme), maar ook meest bizarre (gesloop) events ooit voor mij. Zelfs de kleine aardbeving (4.5 op de schaal van Richter) van de dag ervoor is al bijna vergeten. Of die keer dat ik door een straatkomiek voor 100 man in de zeik ben gezet: silly tall gringo from Holanda... si si, fucky fucky, drugs, drugs si!

En verder? Alles gaat prima, leuke feestjes gehad, interessante mensen ontmoet en dito discussies over integratie, politiek en drugs gehad. Tja, voor de mensen hier blijf ik interessant als Hollander... Goed verhaal, lekker kort!

Chau!