Hallo allemaal,
We zijn inmiddels aan de derde week hier begonnen. Alles voelt nog heel nieuw en onwennig, maar tegelijk hebben we weer een ritme. Er begint zich weer een gewone gang van zaken af te tekenen. Nu zeker, want ik ben aan m'n nieuwe baan begonnen, en dat geeft structuur. Ik heb een goede start gemaakt. Ik vind het geweldig om hier aan de slag te gaan. Het project lijkt me interessant en de groep hier is leuk. De eerste dagen ben je voornamelijk bezig met administratieve zaken: contract tekenen, opzetten van accounts, aanvragen van een 'social security number', info over het reilen en zeilen van de uni tot je nemen, plus nog veel meer. Gelukkig verliep dat heel vlot. Ik heb het geluk dat ik in een rustige periode hier gekomen ben. De zomermaanden schijnen veel drukker te zijn. Vanaf vandaag ben ik aan m'n eigenlijke project begonnen. Vooral veel inlezen, ook omdat ik nog geen computer heb om mee te werken en te rekenen. Ik deel m'n kamer met Enrico, een Duitser. De groep bestaat vooral uit Duitsers; m'n begeleider heeft z'n groep uit Duitsland hier naar toe verhuisd. Wie weet, leer ik hier nog vloeiend Duits. M'n begeleider heet Filipp, en hij is hier associate professor. Iedere wetenschapper met een vaste baan heet hier professor, maar er zijn verschillende onderverdelingen. Full professor is de hoogste rank. Filipp komt dus uit Duitsland en wel uit Karlsruhe; het gras leek hem groener in Amerika en ik de overstap heeft hem inderdaad geen windeieren gelegd.
Het valt me hier op hoeveel Aziaten er op de campus rondlopen. En verder sowieso mensen van alle nationaliteiten. Dat is wel het boeiende van het werken aan een universiteit.
Met zo'n verhuizing die we net achter de rug hebben merk je wel dat je echt weer je identiteit moet herontdekken. De vanzelfsprekende context van Bristol/Nederland is ineens weg en je vraagt je soms af waarom je hier in vredesnaam bent. Maar als je dan rustig aan het opbouwen gaat, zoals huis inrichten, boodschappen doen, een kerk opzoeken, naar het werk gaan, dan weet je weer wie je bent en wat je hier doet.
We zijn nu twee keer naar dezelfde kerk geweest (University Methodist Church), want die is op loopafstand. We zijn daar hartelijk onthaald en hebben daar goede diensten achter de rug. Vooral Rebecca vindt het fijn, want er is echt een hele leuke zondagsschool. We hebben ook nog een 'reformed church' gevonden, maar die is meer dan 10 mijlen weg. Als we de fietsen hebben, gaan we daar ook zeker nog eens naar toe.
Deze keer geen foto's. Petra heeft me net een heel leuk filmpje van Joel laten zien, dat gaan we een andere keer op de site proberen te zetten. Joel krijgt voortanden en dat gaat niet helemaal vanzelf. Hopelijk houdt hij zich vannacht koest. Tijd voor koffie, dus.... groetjes van ons en tot horens.
