Vandaag neem ik een dagje rust. Ik was bijna mee met Sanne om een dag een mahout (olifanten oppasser) te leren spelen. Maar was toch meer toe aan een dagje lanterfanten in plaats van olifanten.
Gisteren zijn we Chiang May in geweest. Een relaxte stad. Een heerlijke koffie gehad (volgens de lonely planet de beste koffiezaak van Chiang May). Bij de hoofd-tempel hebben we een gesprek met een Boeddhistische monnik gehad. Dat is een soort happening waarbij de toerist en de monnik allebei baat hebben. Want de monniken vinden het fijn om hun Engels wat bij te schaven. Nadien doe je een donatie in de pot. Op de vraag wat hem gelukkig maakt kwam als antwoord dat het geheel van het leven hem gelukkig maakt; geen specifieke gebeurtenissen. Dat vond ik wel bijzonder. Hij leek het zelfs wel een wat rare vraag te vinden, alsof het op die manier toch logisch is. Of misschien was het een vraag die hij nog nooit gehad had, dat zou ook kunnen.
Vandaag dus rust. Sanne moest vroeg op (7 uur), en ik ben vanmorgen even op de fiets (die doen ze hier niet en nergens op slot!) richting de stad gegaan. Gek hoor, links fietsen. Leuk, dat deze plek midden in de Thaise stadsrand ligt, je fietst door rijstveldjes, woninkjes en straatjes. Er liggen honden in de zon te pitten, en als je de straatjes in kijkt zit men ergens gezellig in de schaduw wat samen te handwerken of te ouwehoeren. En de temperatuur is aangenaam vandaag en op deze tijd van de dag. Ik heb even wat rondgetourd en koffie gedaan hier in de buurt. Zo mag het wel even, een dagje. Nu zit ik nog even wat hotels/bungalows in Chiang Khong te mailen, of er nog plek is voor zaterdag en zondag. Want we moeten maandag vroeg klaar staan op de Mekong oever voor de 'Mekong cruise'. Al om 5 uur ofzo.. dus er 's morgens heen gaan dat wordt het niet.
Zo... what's next. Nog maar 's even een koffie doen, het boek openklappen. Een plons wagen? Strakjes nog even op het fietsie denk ik, meer richting het 'platte land'. Ik moet zeggen dat ik niet veel armoede zie, maar vooral vrolijke mensen en gezelligheid. Men is niet rijk qua geld, maar wel qua innerlijk. Je ziet veel tevredenheid. Sommige mensen lachen je breeduit aan op straat! Zo'n grote nog erg witte vent op een veel te klein fietsie, het zal je ook maar door het dorp fietsen.
De Thaise bevolking blijft verbazen. Men spreekt je soms wel aan en wil je misschien wel wat aansmeren, maar het gaat altijd beleefd en netjes. In Bangkok, toen ik even met m'n rugzak om op Sanne zat te wachten die wat boodschapjes deed, kwam er een oud mannetje naast me zitten. Hij probeerde m'n vertrouwen te winnen door te laten blijken Nederland en Europa te kennen, de bekende 'truuk'. (steden opnoemen in Nederland gebeurt ook vaak, en dat men er 2 jaar geleden geweest zou zijn)
Dit mannetje wilde me wijsmaken dat hij voor United Nation werkte, en wees op het embleem op zijn mouw. Daar zat waarempel zo'n embleem! Hij had z'n act wel 'zorgvuldig' bereid, haha! Ik zei dat we naar Chiang Mai gingen. Hij zei dat het er koud was. Later viste hij naar wat ik in m'n tas had. Zo'n grote tas had hij nog niet vaak gezien. Ik zei dat er truien en jassen in zaten, want het is immers zo koud in Chiang Mai. Ik dacht: lulkoek verkopen, dat kunnen er 2 van ons. En daar wist hij ook even niet goed op te reageren. Hij had in ieder geval wel door dat ik geen domme tourist was die zich zou laten meepraten naar een edelsmit of pakkenmaker of wat dan ook. Waar hij dan weer provisie, zeg maar, op zou krijgen. Want daar gaat het zo'n mannetje om, het is allemaal behoorlijk onschuldig als je het zo bekijkt.
