Ni Hau!
Zo, het backpacken is begonnen.
Sinds ongeveer een week ben ik weg uit Sanya om mezelf onder te dompelen in het ware Chineze leven. Het was wel even moeilijk om Sanya te verlaten, want met sommige mensen had ik al veel meegemaakt en vriendschappen ontstaan zo erg snel. Met name met Tanner uit de USA en Michelle uit Canada die sinds mijn aankomst beide in Sanya zijn gaan wonen heb ik veel opgetrokken. Natuurlijk ook met andere reizigers, maar dat is een kwestie van komen en gaan. Na de derde groep waar ik mee rondhing was ik het dan ook zat en voelde ik dat het tijd werd om verder te gaan en de sex, drugs en karaoke van Sanya achter me te laten...
Samen met kunstenaares Carolin uit Duitsland en dirigent-in-opleiding Yair uit Israel zijn we met een woordenboek en een kaart van de Hainan provincie (wat nog steeds groter is dan NL) onder onze arm het onbekende ingetrokken. We zijn simpelweg op de kaart een route uit gaan stippelen, waardoor we iedere vorm van toerisme achter ons hebben gelaten. Eerst naar Wuzishan, daarna naar Shuiman waar de Li etnische minderheid woont. Hier hebben we overnacht en hebben we de volgende dag 'de meest beroemde berg van china' beklommen; Dik regenwoud, prachtige uitzichten, hongerige bloedzuigers, meterlange wormen en veel modder vat deze trip ongeveer samen.
Het dorpje Shuiman is werkelijk idylisch, met groene rijstvelden tussen weelderig dik dik regenwoud, watervallen, kalm kabbelende riviertjes en oooveral vlinders. Hier ontmoete we een man die Engelse les geeft op de lokale middelbare school en waarmee we dus makkelijk konden communiceren. Met Sierra Leone in mijn achterhoofd was ik zo vrij onszelf de volgende dag uit te nodigen op de school en natuurlijk werd dit eervol en enthousiast geaccepteerd. 's Ochtends vroeg op de school hebben we geholpen met de Engelse les en met onze in Wuzhishan aangeschafte gitaar liedjes gezongen voor de kinderen. Het gevolg natuurlijk een boel giechelende meisjes. Daarna kon ik het met mijn lengte niet laten om samen met de jongens een potje basketbal te spelen.. anyway, good fun!
Hierna zijn we doorgegaan naar Qiongzhong in het midden van Hainan en na een goede lunch door naar Heping, wat een een meer ligt. We hadden geen idee wat we aan zouden treffen en Heping bleek nogal een lelijk dorpje in aanbouw te zijn. Na een korte dip in het meer, onder het aanzien van tientallen nieuwsgierige jongeren, zijn we dan ook weer weggegaan. Vervoer trouwens tussen dit alles is niet altijd even makkelijk, maar dat maakt het des te avontuurlijker. Liften blijkt ook mogelijk in China en zelfs op een uiterst gastvrije manier. Zo zijn we op een gegeven moment met Engels sprekende Chinezen meegereden, die in hun vakantie (nu is een week vakantie) hun familie sinds een jaar in PIEP-kleine dorpjes ging opzoeken. We werden warm welkom geheten en bezoekjes bij mensen thuis is natuurlijk altijd een toffe ervaring! Onder het genot van verse thee hebben we zitten praten over politiek, geloof en het leven..
Na vertrek uit Heping zijn we met de motortaxi naar Sangenglou gereden. Eenmaal afgezet op zoek naar een hotel dat ontvindbaar bleek te zijn. Toen we al hikende langs een van de vele militaire basissen liepen werden we dan ook aangehouden door verbaasde politie die volgens mij nog nooit buitenlanders in hun dorpje hadden gezien. We werden meegevoerd naar het politiebureau en na een aantal vragen en lang bestuderen van onze paspoorten was het volgens mij duidelijk dat we geen spionnen waren en werden we netjes afgezet bij een hotel. Volgende dag door naar Wanning aan de westkust en vanaf daar naar Liji en Shimei Bay, wat het strand van Sanya in het niet doet vallen en waar overigens niemand te bekennen is...
Dezelfde dag moesten we echter weer even een stop maken in Sanya, omdat Carolin dezelfde nacht een vlucht had terug naar het vaste land. 'sAvonds in Sanya Tanner opgebeld en met wat mensen op het strand gitaar gespeeld en biiiegtjes gedronken. Good ol` times.
Nu ben ik met Yair weer verder 'verdwaald' in een van de vele kleine dorpjes, deze genaamd Dongao. Gisteren bij aankomst Zero, een (reeedelijk) engels sprekend chinees meisje ontmoet en die heeft ons haar dorpje laten zien. Iedereen wil natuurlijk weten waar we vandaan komen en trots vertaald ze voor haar dorpsgenoten. Vandaag wilde we eigenlijk naar de kust, maar een tropische storm heeft me hier in dit internet cafe in Dangao doen belanden, waar ik nu omringt door nieuwsgierige jongeren deze mail zit te typen. Met Yair kan ik het goed vinden en momenteel probeert hij een vlucht te cancelen zodat we nog wat langer samen rond kunnen reizen.. langzaam onze weg omhoog, want hij gaat volgende week terug naar Israel en ik moet volgende week China verlaten wegens mijn visum...
Op weg naar Hanoi in Vietnam dus, waar ik op 12 oktober Adriaan van het vliegveld ga halen!
Veel liefs, Daan
