Hai!
Zo zeg, sja.. hoe zal ik de afgelopen twee weken eens samenvatten. Mm. Aangezien dit inhoudelijk vrijwel onmogelijk is om binnen een dagdeel te vertellen, zal ik mezelf moeten beperken tot de plekken waar ik ben geweest.. sorry. It's all good though! :)
Mijn laatste post was vanuit Dongao in China, waar ik met de Israelische Yair aan het schuilen was voor de tropische storm die later een typhoon bleek te zijn. De typhoon beperkte ons nogal in het aantal dingen dat we konden gaan ondernemen, maar aangezien ik niet echt haast had om ergens te komen, was het een interesante ervaring (Typhoon; check!). De bomen lagen op de grond en vanuit de omstreken kwam het vee dit oppeuzelen. De mensen uit de omgeving maakte zoiets uiteraard niet voor de eerste keer mee en grappig was om te zien hoe sterk de dorpscultuur in een dergelijke situatie op kwam zetten; Voor Yair en mij was het onmogelijk om in een restaurant aan eten te komen, want eigen mensen eerst. Gelukkig was er een meisje dat ons eerder al had geholpen met vertalen die ons uitnodigde om bij haar (ouders) te komen eten. De ouders wonen -net als de andere winkeliers- in hun winkel, deze een hardware store. Dus tussen de pijpen en metalen balken wat visjes en groen naar binnen gewerkt en wij op onze beurt liedjes gezongen voor de familie. Ons doel was eigenlijk om naar het strand te gaan, maar dat was niet mogelijk en bij de eerste de beste mogelijkheid hebben we een bus naar Haikou genomen, de hoofdstad van het Hainan eiland. Hier was ik eerder geweest en aangezien er in het hostel daar een gigantische filmcollectie is, was het niet vervelend om daar een paar dagen te schuilen. Veel films, kaartspelletjes, tafeltennis en gezelligheid later namen Yair en ik afscheid en vertrok ik op de eerste boot sinds de typhoon naar het vaste land...
Vanaf daar ben ik naar Nanning gegaan in de Guangxi province en de gateway naar Vietnam. Maar eerst was ik vastberaden een waterval te bezoeken ergens op de grens. Heel veel (nacht)busritjes, slapen op stations en heen en weer geschud verder kwam ik aan in Dixian. Vanaf hier ben ik de volgende dag naar de waterval gegaan, wat -ondanks de grote hoeveelheid Chineese toeristen- heel erg de moeite waard was! (foto's China!) Volgende dag vanuit daar richting het grensdorpje met Vietnam en op precies de dag dat ik China moest verlaten de grens over gegaan... In Vietnam vond ik vrij snel een bus richting Hanoi, maar niet voordat ik een aantal bussen met Chinezen had vermaakt met wat liedjes op de gitaar. (overal waar ik kom met de gitaar is gelijk 'play, play!' :)) In ruil daarvoor eten en drinken en een popster-gevoel dat niemand me af kan nemen, haha.
Hanoi was circa 4 uur met de bus en een goede eerste indruk van wat Vietnam te bieden heeft en hoe het anders is dan China. Wat vooral opviel was dat de huizen hier een stuk lager en gedecoreerder zijn. Het doet bijna pitoresque aan, afzien van de foeilelijke kleurencombinaties die ze gebruiken.
Hanoi dan; poeh. Nogal chaotisch vanwege de constante flow van duizenden brommers. Zelfs een Italiaanse man die ik 'savonds bij (natuurlijk) een espresso-bar tegenkwam wist niet wat hij meemaakte. Oversteken is iets waar ik aan moest wennen daar, vooral omdat de feiten van 'land-met-wereldwijd-de-meeste-verkeersslachtoffers' door m'n hoofd bleven spoken. Na een tijdje hier te zijn moet ik echter zeggen dat het eigenlijk wel goed werkt, zolang mensen maar met hun ogen op de weg blijven letten ipv hun telefoontoestel. Het hostel waar ik uiteindelijk terecht kwam was een soort van Australie in Vietnam en daarom een leuke ontmoetingsplek met andere reizigers, maar niet echt de plek om cultuur op te snuiven. Aangezien ik nog enkele dagen op Adriaan moest wachten en niet al alle bezienswaardigheden zonder hem wou gaan bekijken ben ik met Carlijn uit Amsterdam een paar daagjes de stad onvlucht naar de wat meer tropische oorden een paar uur buiten de stad. Na eerst in Haiphong te hebben overnacht zijn we 'sochtends met de boot naar het eiland Cat Ba gegaan, waar we op een vrijwel verlaten strand een tentje hebben gehuurd. Hier hebben we de volgende dag zo ontzettend gerelaxed dat je er bijna moe van zou worden. :) Op de 11e vervolgens weer de bus terug naar Hanoi en daar 'savonds aangekomen. Na afscheid te hebben genomen van Carlijn ben ik de volgende dag Adriaan op gaan halen van het vliegveld. Het vliegtuig was netjes op tijd en enorm gaaf om hier nu met hem te zijn! Na nog twee dagen te hebben doorgebracht in Hanoi en het bezoeken van wat musea, leuke potjes badminton met 80 jaar oude vrouwtjes, ijsjes eten en rondhangen hebben we de bus gepakt naar Hai Binh, een aantal uur ten westen van Hanoi. Hier hebben we gelunched en vervolgens de bus gepakt naar Mai Chau. Dit stadje ligt in een geweldige vallei vol met kleinere minderheids dorpjes (huizen op bamboopalen) en graanvelden. In een van de dorpjes hebben we bij een gezin in hun traditionele 'stillt-house' eerst een dansvoorstelling bijgewoont en daarna overnacht. De volgende dag wakker geworden door het geluid van krekeltjes en de haan van de buren. Na een ontbijtje de hele dag heerlijk door de graanvelden gelopen. Wow, wat geweldig mooi daar en de mensen dito! We hadden het geluk dat het oogstseizoen in volle gang is en dus waren alle mensen in de dorpjes in de weer met dit hele proces van oogsten, vervoeren, drogen en verhandelen van graan. Met modderige schoenen 'savonds weer teruggekomen en de volgende dag (vandaag) op de motortaxi naar de kruizing met de snelweg om op de bus te springen naar Son La, 250 km verop richting het westen. De busrit was erg mooi over bergen en door dalen. Een dorpje onderweg was recentelijk overstroomt en de weg was meerder malen geblokkeerd met instorting... en na zo'n dag van indrukken en schudden in de bus ben je dan dus best wel moe. :)
Veel liefs en Chao!
