The Qalat of Arbil (in Kurdish: Qelay Hewlêr) is an ancient citadel located in northern Mesopotamia, (northern modern Iraq), in center of city of Arbil (Hewler) capital of Kurdistan Region.
It was built on layers of archaeological ruins which represent consecutive historical settlements, since the building of the first village in that place around the 6th millennium BC. The total area of this qalat is 102000 square metres and it rises 26 metres high on the ground level.
This archaeological qalat witnessed the rule of many historical nations, like the Sumarians, Babylonians, Assyrian, Achaemenid Persians, Greeks, Iranian Parthians, Persian Sassanids and Muslims.Bron: wikipedia-----------------------
Flashback:Het is ergens op de 10e of 11e dag van ons verblijf. Bil en ik zijn in de weer met de Arabische studenten als plotseling één van de Koerdische studenten weer voor onze neus staat. Het is Darah, een jongen die tijdens de lessen altijd wat stilletjes in een hoekje zat te zweten, een vriendelijke en verlegen jongen. Hij begint te vertellen over een nieuw idee dat hij heeft.
Zijn pitch:Een schrijver belt twee van zijn vrienden. Na een periode van writers block heeft hij opeens een idee en hij spoort het duo aan om zo snel mogelijk naar de Qalat te komen. Probleem voor de twee vrienden: één van de twee is zo dik dat ze de taxi uit moeten. Dus gaan ze te voet verder en onderweg ondervinden ze verschillende problemen door zijn overgewicht. Als ze de heuvel oplopen bij de Qalat is hij zo vermoeid dat hij in elkaar zakt en weer naar beneden rolt.
Bill en ik kijken elkaar aan en weten meteen dat de ander het ook een briljant idee vindt. De afgelopen weken is wel gebleken dat we hetzelfde bizarre gevoel voor humor hebben en in onze hoofden zien we de dikke acteur al van de heuvel afrollen. We zien bij elkaar de pret al glinsteren in de ogen. “Vindt de acteur het goed om belachelijk gemaakt te worden vanwege zijn omvang?”, “Vindt hij het ok om van een steile heuvel af te rollen?!?”. Darah’s gezicht breekt open en een brede grijns verschijnt: “Natuurlijk!”. Van binnen doen Bill en ik een vreugdedansje. Dít is wat Koerdische cinema nodig heeft! Naast alle trauma’s die vorm krijgen door films over “crazy people”, de nasleep van Saddam’s horrorpraktijken of gehandicapte kinderen is er humor nodig. Natuurlijk moeten de verhalen uit het verleden verteld worden, natuurlijk moet aan het licht gebracht worden wat hier allemaal gebeurd is, natuurlijk moet er collectief een boel ellende verwerkt worden. Geen beter medium dan film voor dat. Maar daarnaast moet er ruimte zijn voor komedies over mensen die van een historisch monument afrollen. En Darah die dat doorheeft is per direct onze held.
De komende weken galmt de zin “we’re going to see a fat man roll down the Qalat” regelmatig door het hotel. We besluiten dat we per se bij de opnames moeten zijn. Op zondag vertrekken we zelfs speciaal eerder uit Sulaymaniyah omdat hij volgens de informatie de volgende ochtend zou op gaan nemen. Op maandagochtend horen we echter van Anwar dat er geen opnames zijn en dat Darah al klaar is met zijn film. Het is zo’n moment waarop je in films een naald over een lp hoort gaan. De teleurstelling beukt alle opgebouwde pret en spanning weg. Omdat er verder die dag niks op het programma staat hangen we wat rond. Tot plotseling Darah in de deuropening verschijnt. Hij blijkt inderdaad al opnames gemaakt te hebben, maar heeft speciaal voor ons met de grote scène gewacht tot we terug zouden zijn. Hij nodigt ons uit om de volgende ochtend om 8 uur op de set te komen kijken.
De Koerdische crew komt dik anderhalf uur te laat, maar dan beginnen de opnames. Om de spanning op te bouwen besluit Darah eerst nog een andere scène te filmen. Onder belangstelling van de peshmerga’s met hun kalashnikovs vindt er weer eens een standoff van camera’s plaats. De crew filmt, wij filmen hoe ze filmen, de jongen die een documentaire maakt over de workshop filmt ons, en wij filmen hem weer. Na nog eens een uur is eindelijk het moment aangebroken. Darah geeft de posities aan en de camera begint te draaien.
De dikke acteur heeft een lui oog en een perfecte komische timing. In Europa of Amerika zou hij zeker de ster van een aantal hitkomedies zijn geweest. Vooralsnog zijn wij de enige die kunnen genieten van zijn optreden.
Langzaam sloft hij met twee andere acteurs puffend en steunend de helling op. Na een meter of tien stopt hij en zakt in elkaar. En begint te rollen. A fat man rolling down the Qalat. En de scène voldoet volledig aan de hooggespannen verwachtingen. De komische toekomst van Koerdistan is bij deze veilig.
