Een Arabier, een Koerd, een Amerikaan, een Nederlander en een Peshmerga. Het is niet het begin van een hele foute mop. Het is een groepje mensen dat op een vrijdagmiddag in de zon onder een bladerdak vertoeft. Hoog uitstevenend boven een prachtige rivier in een vrijwel verlaten gebied. In de verte tekenen scherpe bergen zich af tegen een strakblauwe lucht.
We zijn meegereden met Adnan en zijn cameraman, een soort Koerdische versie van Knabbel en Babbel. Na anderhalf uur kwamen we aan op de set van Mahdi, een student die er niet voor terugschrikt om taboes aan te snijden. Hoewel we inmiddels al heel wat moois hebben gezien overdondert de schoonheid van het land ons toch weer bij het uitstappen.
Mahdi staat druk instructies te geven aan zijn cast en crew. Anwar speelt een oude man in een rolstoel die met zijn dochter een lange rit door de brandende zon achter de rug heeft. Bij een huisje waar een waterbron is stoppen ze om bij te komen. Het verhaal gaat over de seksuele spanningen die er in het land heersen. De satellietkanalen met porno in de hotels lopen in de tientallen, op tv tonen zangeressen hun blote buik en wiegen in close up sensueel met hun heupen. Toch zijn vrouwen hier niet bepaald vrij om te doen en laten wat ze willen. Tenminste, in sommige delen. Een stad als Sulaymaniyah staat bekend om zijn liberale instelling. Daar lopen vrouwen in spijkerbroek en strak t-shirt. Die regio is ook niet voor niets een broedplaats voor kunstenaars en andere creatievelingen. Maar in Duhok of Erbil is het minder vrij. Daar lopen de vrouwen grotendeels bedekt en eten aan een andere tafel dan de mannen. Hoewel er sinds kort officieel een wet is tegen eerwraak en polygamie valt in deze delen nog heel wat te doen aan de gelijkwaardigheid van de seksen. Dat is waarom Mahdi deze film maakt.
Flashback naar een anekdote van Kawa:
Ik maakte een aantal reclamefilmpjes voor op televisie. Ze gingen over democratie en het was in opdracht van de regering. Maar geen enkele vrouw durfde de rol aan, ze waren allemaal bang een schande te zijn voor de familie. Dat is een standaard probleem in sommige delen van Koerdistan. Helemaal als er een kus in voorkomt, of iets dat naar seks neigt. Dus uiteindelijk zijn we naar een vrouw gegaan die een soort ‘casting-dame’ was, maar dan voor prostituees. Zo vonden we iemand. Toen we haar het voorstel deden zei ze: voor 100 dollar voer ik elke seksuele fantasie voor je uit, maar ik ga me niet verlagen tot televisie!
Mahdi heeft een Arabisch meisje zo ver gekregen om de rol op zich te nemen. De dochter is de seksuele fantasie van haar vader en een andere jongen die haar uiteindelijk verkracht.
Het Arabische meisje gaat onder de waterstraal staan en haar kleding raakt doorweekt. Haar BH schijnt door de stof heen. De auto’s die langs de set rijden minderen vaart en hoofden hangen uit ramen. Ik vraag me af of ze weet welke commotie er straks rond deze film kan los gaan barsten.
Na de opnames is het tijd voor eten. Een flank van een koe wordt uitgepakt en in stukken gesneden terwijl anderen een barbecue improviseren. Een lading brood, tomaten en komkommers erbij en het middagmaal is klaar. Als ik zowel het vlees als het bier oversla vragen de Arabische crewleden zich af of ik misschien moslim ben. Terwijl iedereen geniet van de lunch en het uitzicht wordt er muziek aangezet en meegezongen. Het is inmiddels het heetst van de dag en dat betekent hier tijd voor een grote pauze. De meeste genieten van een middagdutje, maar wij westerlingen moeten natuurlijk eigenwijs doen. Gelukkig zijn ook de Arabische crewleden nog niet moe. Ze stellen voor om naar de rivier te gaan. Met enkele momenten van spannende waaghalzerij dalen we een steile honderd meter af.
Daar nestelen we ons op een klein strandje en wat grote rotsen. Twee jongens zoeken een paar takken en gaan zitten vissen, de rest doet de schoenen uit en laat het koele water van de rivier voor afkoeling zorgen. Tussen de benen die in het water bungelen verschijnt een krab. Hij scharrelt wat rond en wordt dan weer meegenomen door de stroming. Aan de overkant staat een grote kudde vee te drinken.
Omdat ik na een uurtje de brandblaren voel opkomen besluit ik in mijn eentje de tocht naar boven weer te wagen. Daar tref ik een aantal suffende mensen en de Peshmerga die met zijn Kaleshnikov over de schouder nonchalant staat te roken. Ik bied hem een koekje aan, hij mij een sigaret. Omdat Beri beneden is en de rest geen Engels spreekt heerst er een stilte. Tot de Peshmerga aan de radio draait en Shakira uit de boxen schalt. Hij glimlacht en wiegt met zijn heupen.
