Onze route over het noorder eiland.
Onze panorama foto's.
Terwijl wij dit schrijven tikken de laatste uurtjes in onze camper weg. Toch een raar gevoel om ons huisje van de afgelopen 2 maanden te moeten verlaten. Als ’s avonds alle gordijntjes dicht gingen werd het elke keer weer een erg fijne plek. Het is echt ons huisje geworden in deze korte tijd.
Het is hier nu 22.00 en morgenmiddag vertrekken wij naar Fiji! Iets waar we erg naar uitkijken, want we hebben erg slecht weer gehad de afgelopen 2 weken. Terwijl wij juist hadden gehoopt dat het hier in het noorden nog even mooi zou blijven. Maar goed daar staat tegenover dat we op het zuider eiland voor Nieuw-Zeelandse begrippen erg goed weer hebben gehad. Nu het eerste grote stuk van onze reis er op zit kunnen we in ieder geval vaststellen dat het kamperen ons echt heel veel makkelijker af gaat dan verwacht. Inmiddels is het verlangen naar iets meer luxe wel erg groot dus Fiji is een welkome afwisseling. Maar we gaan niet naar Amerika toe met het gevoel dat we absoluut niet meer willen kamperen. Voor Amerika hebben we tot nu toe nog niets geregeld, omdat we eerst wilden zien hoe het hier in Nieuw-Zeeland allemaal zou gaan. Nu dat allemaal relatief goed is gegaan gaan we waarschijnlijk iets kopen in Amerika. Maar goed dat komt over 2 weken allemaal! We waren gebleven bij het begin van onze reis over het noorder eiland dus eerst maar even de gebeurtenissen vanaf dat moment.
Nadat de regen was opgehouden zijn we vanuit Wanganui via de Forgotten World Highway naar Taupo gereden en dat betekende een paar uur lang door de jungle via een onverharde weg rijden. Na deze zeer mooie route hebben we in Taupo naar een meisje gekeken die een baptism bungy-jump maakte. Dit hield in dat ze vanaf een platform boven een geweldig mooie blauwe rivier de diepte in sprong om halverwege haar buik in de rivier terecht te komen. Hierna toch maar besloten dat we dit echt nooit gaan doen met als excuus dat onze ruggen dat niet zullen overleven.
Het gevoel dat onze tijd in Nieuw-Zeeland op begon te raken werd steeds sterker, waardoor wij na 1 nacht zijn doorgereisd naar Rotorua. Achteraf wel jammer, want wat ons betreft hoort Taupo tot een van de mooiste plekken op het noorder eiland. Rotorua ligt midden in actief geothermisch gebied wat betekend dat je overal langs de weg rook uit het land ziet komen! Helaas betekend dit ook een constant aanwezige zwavel achtige geur die niet echt prettig is... Roturua staat bekend om haar modder en thermische baden. Gies had van te voren bedacht daar ook wel in te willen maar door alleen al de stank in het dorp hebben we daar vanaf gezien. Als je door de straten liep rook je de hele tijd de geur van rotte eieren en een net geopend blikje knakworstjes: kortom erg onplezierig. Waarschijnlijk zou je na zo’n modderbad nog dagen lang stinken! Wel zijn we naar een speciaal park (Orakei Korako) geweest waar je alle aparte verschijnselen van dit gebied bij elkaar hebt. Het was erg apart om in een gebied te lopen waar uit kleine gaten in de aarde stoom komt die verbrandend heet is. Met daar om heen allemaal kokende modderpoelen, grond met de meest aparte kleuren en vooral stinkende lucht. Je word je goed bewust van wat er onder je voeten aan de hand is. Een massa die niet zo stil is als we normaal gesproken zien. Erg apart om mee te maken. In dit park was ook een grot met daarin een klein meertje. Het water hierin was zo helder dat je niet zag waar het begon! Maar het leukste was dat het water 30 graden heet was. Dus wij hebben daar onder de grond even lekker met onze voeten in heerlijk warm water gezeten.Wij hebben het binnenland met alle vulkanen, waar mordor van Lord of the Rings is opgenomen, verlaten met het idee om aan de kust nog wat te kunnen zwemmen. Daar is het de rest van onze tijd hier helaas niet meer van gekomen. Maar we zijn wel naar een strand geweest waar vanwege een warme laag aarde onder het strand het grondwater 40 graden is. Als je daar met eb bent en een kuil graaft kun je lekker badderen in warm water! Hier vlakbij was Cathedral Cove wat een grote toeristische attractie is. Dus daar ook maar even gestopt. Cathedral Cove is een strand met een grote rots die door de tijd heen is uitgehold. Hierdoor zou de rots op een kathedraal moeten lijken maar wij zagen het niet. Gelukkig was het een geweldig strand en waren er amper mensen. Wij zijn nog nooit in Thailand geweest maar dit was wat wij ons er van voorstellen. Blauw/turkoois water met goud/geel zand en rotseilandjes in de zee. Ook eindelijk weer eens mooi weer terwijl wij de wandeling waren begonnen met paraplu! Na een paar uur genieten via een mooie wandeling weer terug naar de auto. Via Coromandel, een schiereiland bij Auckland waar veel Aucklanders vakantie vieren, naar Paihia gereden. Helaas kwamen wij hier terecht in het slechtste weer tot nu toe en dat heeft ons 4 dagen gekost. Het was namelijk overal slecht dus we konden ook niet verder of terug rijden. We stonden op een niet verharde plek, waardoor het een grote blubberboel werd na een aantal dagen. Met zoveel regen is kamperen niet leuk meer. Een dag in de camper is nog wel uit te houden, beetje filmpje kijken, alles langzaam aan doen, spelletje spelen, wat lezen maar het bleef slecht weer, heel slecht weer. Op de 1e dag dat eindelijk de zon weer scheen zijn we naar de meest noordelijke camping gereden die er is. Een landtong gaat hier 90 km de zee in om aan het einde bij Cape Reiga twee oceanen, de stille en de grote, bij elkaar te laten komen. Dit kun je daar zien doordat de beide oceanen verschillend van kleur zijn! Daarnaast ontstaan er ook midden op zee gekke golven waar de zeeën elkaar raken. Helaas zagen wij de kleuren niet heel goed omdat het vreselijk mistig was en half regende. In dit gebied hebben wij ook een wandeling gemaakt bij enorme zandduinen. Halverwege begon het alleen te stortregenen, waardoor wij tot aan onze onderbroeken nat zijn geworden. Deze duinen zijn 146 meter hoog en het voelt aan alsof je in de woestijn bent. Door de hoogte en stijlheid worden de duinen gebruikt om op te boarden! Erg grappig om te zien hoe mensen met een enorme snelheid naar beneden komen en als het niet zo had geregend waren wij er ook vanaf gegaan. Hierna zijn we terug naar Auckland gereden aangezien we nog wat dingen moesten regelen voordat we zouden vertrekken. Onderweg nog 1 nacht in Kaihu gebleven waar het Waipoua Kauri forest park in de buurt ligt. Dit is een nationaal park waar de 5 grootste Kauri bomen van Nieuw-Zeeland staan. Kauri bomen zijn waanzinnig grote bomen waar de Maori vroeger hun boten en de kolonisten hun schepen van maakten. Door beide volkeren is deze boomsoort bijna geheel verdwenen en nu alleen nog maar in dit gebied te vinden. In het park staat ondermeer de Te Tane Mahuta (heerser van het woud) van 52 meter hoog, 13 meter in omtrek en 1200 jaar oud. Als je in het bos ernaartoe loopt zie je heel veel grote Kauri bomen maar toen wij de hoek om kwamen en deze ‘heerser van het woud’ zagen stonden we perplex. Het was zo’n enorm grote gedaante. Enorm hoog maar ook ontzettend breed. Tussen allemaal grote dikke bomen staat er een boom die dikker is dan onze camper in de lengte! De Matua Ngahere boom van 30 meter hoog was minder indrukwekkend maar, omdat deze boom 2000! jaar oud was hebben wij ons heel klein en nietig gevoeld. Onze conclusie na deze ontmoetingen is dat de mensheid een parasiet is op aarde en kijkend naar de natuur zullen we uiteindelijk weggevaagd worden om het evenwicht te herstellen. Een boom zo oud als onze jaartelling heeft zoveel meegemaakt maar alsnog kijkende naar de leeftijd van de aarde is het niets. Het was een rare gewaarwording om je zo onbeduidend te voelen.
Het was een mooi einde van Nieuw-Zeeland. Achteraf gezien zullen we mensen niet aanraden om hiernaartoe te gaan. De natuur is vaak geweldig en het feit dat er zo weinig mensen zijn (vooral zuider eiland) maakt het heerlijk rustig. Maar de verscheidenheid van natuur heb je in Europa ook met als grote bonus cultuur. Je kunt eens een mooie stad bezoeken, op een pleintje iets drinken/eten of een marktje bezoeken met de lokale producten. En zo kun je nog een heleboel voorbeelden bedenken. De Maori cultuur zie je hier op het noorder eiland alleen in de vorm van souvenirs en Maori dorpen maar een cultuur laat je niet zien, die leef je. En dat is hier niet het geval. Ook het feit dat er geen lekker eten is blijkt belangrijker voor ons dan we dachten. Geen lekkere kazen, geen lekker brood en weinig winkels/cafés met lekkere broodjes en sapjes. Geen land dus waar je komt (als vegetariërs) om goed te eten.
De natuur hier zal ons altijd bijblijven en we hebben een aantal onvergetelijke dingen meegemaakt maar Nieuw-Zeeland krijgt ons Europa niet uit.
We zullen zien wat Fiji ons te brengen heeft, hopelijk veel zon en warmte! In ieder geval gaan we lekker bijkomen van alle campings. Tot na Fiji!
