Alle filmpjes die wij onderweg maken zetten wij voortaan op Youtube.
Klik hier om bij alle filmpjes te komen.
Voor de mensen die het interessant vinden hebben wij onze volledige route over het zuidereiland online gezet. Om de route te bekijken in Google maps kun je hier klikken. De groene letters op de kaart staan voor alle plaatsen waar wij hebben geslapen.
Verder hebben wij ook een aantal van onze panorama's online gezet. Klik hier om ze te bekijken!
Het is alweer drie weken geleden dat we in Greymouth waren en inmiddels zijn we in Waganui op het noorder eiland. Nadat we uit Greymouth vertrokken sloeg het weer flink om naar een heleboel regen. In plaats over een bergpas te gaan rijden (geen uitzicht met slechte weer) kozen wij ervoor om verder noordwaarts te rijden richting Westport. De route komt langs een kolonie met zeehonden en even later langs de beroemde Pancake Rocks. Je ziet hier heel goed hoe de aarde uit lagen bestaat en ondanks het slechte weer was het wel mooi om te zien. Het mooie weer bleef ook de volgende dag uit en dus zijn we met de camper de omgeving gaan verkennen. Zo zijn we helemaal naar het meest noordelijke punt gereden dat je via je de westkust kan bereiken met de auto. Het was een erg mooie weg door heftige regenwouden, langs mooie stranden en grote verschillen in hoogte. Heel erg jammer dat we niet heel ver hebben kunnen kijken door alle bewolking heen. Onder een boom en met de achterklep open konden we, ondanks de buien, toch half buiten eten. Wat heerlijk dat we geen tent hebben! Na 3 dagen was het slechte weer voorbij en zijn we alsnog de Arthur’s Pass over gegaan. Volgens een boel mensen die wij hebben gesproken zou dit een erg mooie route moeten zijn maar helaas viel dat een beetje tegen. Het lijkt wel of de Europeanen die je hier spreekt nooit Europa hebben verkend! Als je vanaf Amsterdam naar het zuiden van Italië rijdt leg je ongeveer dezelfde afstand af die je hier aflegt van Noord naar Zuid. Als je deze twee routes naast elkaar legt zal de Europese route wat ons betreft dik winnen. Qua diversiteit zal het op regenwoud na ongeveer gelijk zijn maar wij garanderen je dat je een veel mooiere tocht zal hebben. Die avond in Christchurch wederom (Sydney) Daan ontmoet (vriend Bram). Samen met zijn moeder (Daan’s vader had 2 weken eerder zijn been gebroken en lag nu hier in het ziekenhuis) in een Indiaas restaurant gegeten, sinds lang weer eens een uitgebreide maaltijd, en dat was erg prettig. Tijdens het eten bleek al snel dat onze ideeen over Nieuw-Zeeland exact overeen kwamen. Ook zij vonden het gemis van oude cultuur erg lastig. De meeste dorpjes in Europa zijn rondom een dorpsplein gebouwd met terrasjes en een marktje waardoor er een soort dorpskern gevormd wordt. Hier zijn het bijna allemaal dorpen met een lange straat waar alles aanzit. Terrasjes, als die er al zijn, zitten dus direct naast de supermarkt en aan de doorgaande weg. Daan heeft door zijn gevoel over het land zelfs besloten om zijn reis niet af te maken en is een paar dagen later naar Samoa gevlogen. De volgende dag zijn we samen met Daan door de erg mooie Botanische tuin gewandeld. Terwijl hij zelfgemaakte liedjes op zijn gitaar speelde genoten we van het mooie park. Na deze ontmoeting zijn wij langs de oostkust verder noordwaarts gegaan richting Kaikoura. Kaikoura is wel een leuk dorpje. Het dorp bestaat wel uit een lange weg waar alles aan ligt, maar de winkels zijn wel leuk en het ligt aan de prachtige oceaan waar we op de heenweg vanaf de snelweg allemaal dolfijnen in zagen spelen. We hebben daar ook een prachtige wandeling langs het strand gemaakt waarbij we een heleboel pelsrobben hebben gezien. We hebben eindelijk de Nederlandse naam voor fur seal opgezocht aangezien we niet wisten wat het nou precies waren. Het blijken pelsrobben te zijn. Geen misverstand dus meer of het nou zeehonden of zeeleeuwen zijn, alhoewel ze allemaal erg op elkaar lijken. Kaikoura staat bekend als de walvis expeditie hoofdstad van Nieuw-Zeeland dus dan ontkom je natuurlijk niet aan een walvis tour. Het bedrijf dat de tours verzorgt is een in 1987 door Maori opgericht bedrijf (http://www.whalewatch.co.nz/) wat inmiddels is uitgegroeid tot een erg mooie organisatie. Helaas hadden wij behoorlijke pech aangezien de zee zo wild was dat na het eerste uur op de boot al minstens 70% van de mensen aan boort aan het kotsen was!! Ondanks dat we een aantal albatrossen zagen (wat een giga vogels) en twee keer heel even de walvis “Taipi” van 18 meter lang (het is een sperm whale met een heel grote neus en tanden) was het geen geslaagde dag. Achteraf kregen wij 80% van het betaalde geld terug aangezien het bedrijf ook niet happy was met de inschatting van de kapitein. De rest van de dag en de volgende dag voelden we ons nog steeds ziekig….
Na even een dag niks, om bij te komen van de zeeziekheid, zijn we naar Motueka bij het Abel Tasman national park gereden. Wij vonden het niet echt geweldig daar en zijn de volgende dag doorgereden naar Collingwood in het golden bay gebied. Onze camper op een camping gezet met vanuit de camper uitzicht op de oceaan. Wanneer het vloed was kwam het water tot 5 meter voor de camper! Voor ons is dit gebied voor het eerst wat wij bij Nieuw-Zeeland hadden voorgesteld. Het is totaal niet toeristisch en je ziet dus bijna geen andere mensen. Wij hebben hier een aantal prachtige wandelingen gemaakt. Om een indruk te krijgen van de prachtige omgeving kun je het beste even kijken naar een aantal panorama foto’s die wij hebben gemaakt. Het is namelijk zo lastig om te beschrijven hoe mooi het daar was! Het waren allemaal groene hobbit heuvels met witte schaapjes erop die uitlopen op kliffen met een hele heftige oceaan die tegen de rotsen en over de enorm brede gouden zandstranden golft. De mooiste wandeling die wij hier hebben gemaakt was een niet gemarkeerde wandeling. Op een gegeven moment was het niet duidelijk meer hoe we verder moesten en dus zijn we maar gewoon gaan lopen. Af en toe betekend dat een hek over klimmen maar oh wat zijn we op mooie plekken geweest. Op een strand was een grote poel in de rotsen gesleten waar baby pelsrobben aan het spelen waren. Je kon heel dichtbij ze komen zonder dat ze bang werden of hun spel onderbraken. Wij hebben een stuk touw aan onze waterfles gebonden om zo met de pups te kunnen spelen… (zie onze filmpjes). We hebben ontzettend lang met ze gespeeld om vervolgens de zon achter de zee te zien zakken.
De volgende stop op onze route was volgens de planning een mooie camping in het Abel Tasman park aangezien dit ook een erg mooi gebied is. Het bestaat uit ontzettend veel mooie zandstranden en baaien maar vanwege wederom die stomme sandflies zijn we hier een uur gebleven en weer doorgereden naar Nelson. Op een gegeven moment heb je het helemaal gehad met die beesten! In Nelson hadden wij een erg mooie camping waar we 3 dagen zijn gebleven. Eindelijk weer een plek waar alles werkelijk perfect was geregeld. Voor het eerst sinds tijden weer een redelijk leuk stadje gezien. Nelson behoort samen met Queenstown en Christchurch tot de enige steden waar je wel even kan zijn op het zuidereiland. Waarbij Queenstown met afstand de leukste van de 3 is. Na Nelson zijn we in Picton op de boot naar het Noordereiland gestapt. Het was wel raar om uit de boot het eiland kleiner te zien worden, zoveel meegemaakt en het voelde haast alsof we echt naar een ander land gingen.
De boot komt aan in Wellington wat de hoofdstad van Nieuw-Zeeland is. En wat een omschakeling opeens! Wellington is een echte stad en is niet te vergelijken met welke stad dan ook op het Zuidereiland. We hadden perfect weer en de stad heeft echt sfeer. Iets wat je hier niet vaak meemaakt! Geen echt oude gebouwen uiteraard maar het stadgevoel is er wel. Veel mensen om naar te kijken, hoge gebouwen, veel winkels om langs te struinen, aardige terrasjes en vooral het gevoel van snelheid. Het leven daagt je weer een beetje uit. Het gevoel weer meegenomen te worden door iets wat groter is dan jezelf. We hadden ons nooit echt als stadmensen gezien, omdat we zo van dieren en de natuur houden maar nu merkten we wel dat we ook niet zonder een stad kunnen. Een goede ervaring om mee te maken. We zijn dus nog niet klaar om ons terug te trekken in een dorpje met twee winkels en een tuin (zijn we ook absoluut niet van plan). Inmiddels zijn we alweer een aantal dagen in Wanganui ten noorden van Wellington. Doordat het weer de afgelopen dagen zeer slecht was hebben we even pauze gehad om wat dingen uit te zoeken en natuurlijk het blog bij te werken!
