Joel loopt! Tot groot genoegen van hemzelf. Het filmpje is op 18 september gemaakt, en aangezien hij iedere dag verwoede pogingen deed en doet om zichzelf te verbeteren, is hij nu al in de hardloopfase beland. Dat houdt in dat
-zodra de buitendeur opengaat, hij naar buiten rent, zover mogelijk van ons appartement af
-als ik hem vertel dat ik z'n luier ga verwisselen, hij hard wegrent
-als we een eindje gaan lopen, hij heel happy met ons meeloopt (en nee, hij wil geen handje meer vasthouden) TOTDAT hij merkt dat we weer richting huis gaan. Dan draait hij zich om en rent er vandoor. Dus verzinnen we nu allerlei slinkse omwegen om weer thuis te komen.
De afgelopen week heeft hij ook ontdekt hoe hij weer kan gaan staan als hij gevallen is zonder zich ergens aan vast te houden. Hij gaat dan op z'n hoofd staan, met z'n voeten op de grond (nog wel) en op een of andere manier vindt hij dan genoeg balans om overeind te gaan. Z'n hele lijfje lijkt wel een grote spierbundel.
Nog een paar dingen over de kleine man:
-Zodra hij merkt dat ik in de keuken aanstalten maak om eten klaar te maken, rent hij naar het keukenhekje toe om de boel in de gaten te houden. En als we beginnen met tafeldekken, staat meneer binnen de kortste keren ook buiten te springen (we eten eigenlijk altijd buiten sinds we bij het afval een heerlijke sofa + koffietafel hebben gevonden). Heel happy zit hij in de kinderstoel, af en toe geeft hij een brul als Henk hem niet snel genoeg wat in de mond stopt. Als hij z'n bord leeg heeft, begint hij mij in de gaten te houden. En echt waar, zodra ik de laatste hap van m'n bord neem en denk dat ik 'es ff heerlijk achterover kan gaan zitten, begint hij te roepen en uit de kinderstoel te klimmen. Want dan moet hij zonodig naar mij toe voor een slokje melk.
-Hij heeft het erg naar z'n zin in de fietskar. En hij heeft deksels goed door wanneer we op de plaats van bestemming zijn; ik heb m'n fiets nog niet stilgezet ergens tegenaan of hij begint al aan z'n helmpje te trekken. Hij is OK met z'n helm zolang we fietsen, maar als we dan stoppen moet hij direct af.
-Hij begint geluiden na te doen en dingen aan te wijzen. Gebaren landen altijd goed bij hem; bye-bye en high-five, klap-klap en het gebaar voor een vogeltje doet hij allemaal zonder meer na. En hij lijkt er ook lol van te hebben, dus ik heb m'n 'baby sign language' boek er maar weer es bijgehaald. Alles wat eetbaar is noemt hij op dit moment 'mama', dat komt vast omdat zoveel van z'n eten bij mij vandaan kwam en komt. Hij heeft ook zelf een spelletje bedacht: hij pakt iets (zand, steentjes, een stuk speelgoed) en wijst naar Henk of mij en roept 'ta'. Het idee is dan, dat wij onze hand ophouden, dan geeft hij het aan ons, wij zeggen 'dankjewel' en vervolgens houden we onze hand weer open zodat hij het weer terug kan pakken. Dat gaat dan zo een poosje door. Maar als het iets is wat hij ook heel lekker vindt, dan merk je dat hij het eigenlijk niet los kan laten.
-Soms moet hij de hele tijd bij mij zijn en dan sjouwt hij ook echt continue achter me aan. Als ik dan naar de wc gaat, gaat hij als een hondje voor de deur zitten en probeert z'n handje er onderdoor te steken. En o ja, hij moet ook altijd iets in z'n handen hebben. Dus kan het gebeuren dat hij na 't eten alle bestek van tafel pakt en dan met in z'n ene hand 3 vorken en nog een knuffeltje en in z'n andere hand oma's muziekspeeltje door het huis heensjouwt. Ziet er echt maf uit!
Nou, de volgende keer weer meer over de rest van de familie! Jullie hebben nog een campingtrip tegoed en verder wil ik ook nog een keer wat over het leven hier schrijven.
Groetjes.
