Tja, wat is nu eigenlijk mi casa? Op het moment ben ik even casa-loos...
mijn super-kamer in Calle Bruc is niet meer...
Een goede reden om even te kijken of ik thuis nog wel welkom ben :)
Afgelopen week was een vakantie week in Spanje (semana santa), een mooie gelegenheid om even naar Nederland te gaan.
Elisava was ook heel de week gesloten en ik moest nog een modelletje afmaken. Dus ik heb mijn 400 latjes hout voor mijn modelletje meegenomen naar Nederland om verder te werken in de werkplaats van de faculteit in Delft.
Maar eerst even langs thuis thuis natuurlijk. Daar was heel de familie druk in de weer om opa en oma naar het bejaardentehuis te verhuizen. Gelukkig voelden ze zich daar al snel thuis toen al hun eigen spulletjes in de nieuwe kamers stonden.
Want dat is belangrijk, je eigen spulletjes om je heen hebben.
Natuurlijk ben ik ook even langs mijn huisje in Delft gegaan, maar mijn kamer stond natuurlijk vol met spullen van het meisje dat mijn kamer onderhuurt. Niet meer echt mijn kamer dus.
Gelukkig voelde de universiteit wel weer als thuis, met zo'n fijne sfeer en allemaal bekende gezichten. En gezellig bijkletsen met mn vriendinnetjes! en ondertussen natuurlijk mn modelletje afmaken. Die was vast niet zo mooi geworden als ik 'm in de werkplaats in Barcelona had gemaakt.
Na mijn bezoek aan Nederland stond een bezoek aan mijn vriendje gepland. Arjen loopt stage bij Hilti in Lichtenstein. Hij woont nu net over de grens in Oostenrijk in Feldkirch. Daar begonnen de avonturen met Arjen en Anne (meisje uit delft die bij Hilti aan het afstuderen is). Arjen haalde me op van het vliegveld met anne's auto, maar vlak voordat we thuiswaren kregen we moterpech en konden we niet meer verderrijden. De auto werd weggesleept en moest gerepareerd worden. Hoewel zo'n dorpje in de bergen echt helemaal niets voor mij is (zeker niet zonder auto, zodat je echt helemaal niets kunt doen), was het toch wel een heel relax weekendje. :) met een geleende auto (die ook meteen rare geluiden maakte...) zijn we nog wel naar een Spa geweest. met heerlijke warme buitenbaden, terwijl het ondertussen sneeuwde.
Toen ik weer terug in Barcelona aan kwam was heel het appartement al zo goed als leeg. Omdat ik 1 april pas in mijn nieuwe kamer kan, verblijf ik nu tot die tijd bij Elisa, op een luchtbed in het rommelkamertje. al mijn spullen zitten weer in koffers en tassen...
Ik kan niet wachten tot ik weer een eigen kamertje heb, waar ik mn eigen spulletjes heb en waar ik me thuis voel. Want het is echt belangrijk om je ergens thuis te voelen.
In de stad Barcelona voel ik me ondertussen al aardig thuis.
Want één voordeel aan al dat verhuizen, ik woon steeds weer in een andere buurt en ontdek weer nieuwe plekken in de stad.
Een van mijn favoriete plekken is Servei Estació.
Waar tientallen toeristen het Gaudi huis Casa Batlo aan het fotograferen zijn is net om de hoek een supergrote winkel te vinden waar allerlei materialen te koop zijn. Het is een soort bouwmarkt, hobbywinkel, speciaalzaak, warenhuis, alles-in-een. Ik kan er echt uren rondlopen om te kijken wat ze allemaal hebben en om inspiratie op te doen voor ontwerpen.
Vandaag zag ik dat ze een ontwerpwedstrijd organiseren om iets te ontwerpen van de materialen die in de winkel te vinden zijn. inspiratie genoeg, dus wie weet.
De volgende keer een berichtje vanuit m'n nieuwe casa in Calle Mare de Deu del Pilars (vlakbij Palau de la Musica).
Besooo,
Celine
bric bambú | robusto | interactivo | cubo
