Na twee weekendjes van gezelligheid en vele vragen over mijn stage, tijd voor een update. Hoe gaat het met Don Brullo? Jaaa top! Voor de uitgebreide versie van hoe en wat, verwijs ik naar het verhaal hier beneden. Voor slechts nieuwe foto´s verwijs ik naar de Montevideo map rechts.
Vorig weekend waren Lisette (http://www.lisettegudde.waarbenjij.nu/) en Rene (http://renekoop.waarbenjij.nu) uit Buenos Aires overgekomen. Ik ken ze beide van Harambee. Een uitgelezen mogelijkheid om weer de tourist uit te hangen en te beach volleyballen. Op de vrijdagavond zijn we bij Fun Fun geweest, de bekendste en oudste tango club van Montevideo. Er was overigens alleen muziek, plek voor dans is er niet. Maar alle groten zijn hier geweest en ze komen er nog steeds. Ik kon als muzikant in hart en nieren het hoogstaande gezaag dan ook zeker apprecieren, helemaal na de bijzondere Uruguayaanse paardenpis-likeur... Voor de beelden verwijs ik naar YorinTravel, want Chris Zegers heeft er ook gebierd. Na het wederzien van de beelden blijkt bijna de hele aflevering opgenomen te zijn bij mij in de achtertuin. Mijn voetbal amigo, werkzaam voor de lokale supermarkt om de hoek en die me iedere keer graag verteld over het Uruguayaanse voetbal, komt ook in beeld.
Op zaterdag was een bezoek aan de lokale vreetschuur gebracht. Top 1 of “things not to miss in Uruguay”: de Mercado Puerto. Een oud treinstation in de oude stad vol met kleine parrilla-restaurantjes en bekend om het beste vlees van Uruguay. De wijn en overdaad aan vlees als ontbijt deed een van mijn medetouristen niet al te goed. En dat was te zien op het strand in de middag, nog even blijven oefenen Rene met je volleybalskills. Ik had meer verwacht van een pro als jij! J Toch lekker gebald temidden van een goed sfeertje (strand handbal toernooi, DJ Pepsi en de lokale planchas).
Zondag was een bezoek aan de cantegriles gebracht onder leiding van een collegaatje. Cantegriles zijn de sloppenwijken van Montevideo, iets wat je toch een keer gezien moet hebben. Hoewel het geen plezier voor het oog was en het te onveilig was om er echt door heen te lopen, leken de omstandigheden nog mee te vallen. De meesten hebben nog electriciteit en achter de golfplaten schijnt vaak toch nog een DVD speler te schuilen. Ook zijn er nauwelijks bendes actief of andere razernijen, dus men leeft hier vergeleken met sloppenwijken in Sao Paulo of Buenos Aires in relatieve rust en onderlinge harmonie. Anderzijds is dit gegeven niet te rijmen met de omstandigheden: geen riolering, geen direct toegang tot schoon drinkwater en levend op een overdadige voedingsbodem voor alle ziektes die je je ergste vijand niet toewenst. Nog niet te spreken over het afval dat overal ligt, meegenomen uit de binnenstad met paard en wagen door de armoedzaaiers en gescheiden van alles wat bruikbaar was. Het uitzicht op de heuvel van Montevideo dat we later hadden over Montevideo en de wijdse omgeving, deed het toch weer snel vergeten. Zo gaan die dingen.
In een groen en rustig buurtje, waar museumwaardige Fords uit 1930 voor de oude koloniale huisjes staan, boven in een te groot uitgevallen boekenkast zat ik donderdag te midden van Uruguayaanse charme. De geur van muffe boeken en maté overheerste, verkoeld door een avondbriesje door de openstaande houten deuren en gezeten aan een antiek eikenhouten tafeltje. Slechts één klein lampje brandend, af en toe flikkerend. De maté werd zoals het hoort rondgegeven. Samen met een collega was ik bij haar mentor, een kamergeleerde en expert op het gebied van social sciences. Ik had wat vragen over mijn kwalitatieve opzet van de studie, niet bepaald mijn achtergrond. Het raamwerk staat nu fier overeind en was na een 3 uur durende, levendige discussie in het Spaans (met enige vertaling) met tevredenheid bijgeschaafd. De voorstudie is bijna afgerond, het raamwerk klaar en de 12 interviews worden geregeld. Ik zit precies op de helft van mijn stage, heb nog 5 weken te gaan en loop prima op schema. Ik juich nog niet te vroeg, want je weet hoe die dingen gaan...
Afgelopen weekend had ik bezoek van een Australier die ik nog ken uit Chili. Het was gezelligheid bij mij thuis, met nog 2 Mexicanen op bezoek bij mijn huisgenootje. We zijn dan ook met z´n allen wezen eten en drinken. Daarnaast een bekende zondagmarkt bezocht, waar werkelijk alles werd verkocht. Afgezien van de vele fruit en groente kramen, kon je je gestolen mobieltjes terug kopen. En van slangen en ganzen tot motor voorvorken, een miljoenenkeus uit stofzuigerwieltjes, gulden muntstukken (!) en natuurlijk een authentieke groene Grolsch beugel was er te koop. De lange slentertocht deed een bezoek aan de vreetschuur weer rechtvaardigen. Wederom een gezellig weekendje!
Deze week staat de wedstrijd Nacional – Flamengo op het programma, een typisch Perzische verjaardag en ik vertrek dit weekend voor een paar dagen naar Salto in het noorden van Uruguay. Hier zal ik een ex-collega bezoeken, gevolgd door wat interviews met doktoren en mijn trip met de 4x4 langs zieke gauchos. Top!
