Grga Pitic: "I think this is the beginning of a beautiful friendship." Nambawan!

‘k Heb haar op m’n kut, ‘k heb haar op m’n kut
‘k Vertel u dat het waar is
‘k Heb haar op m’n kut, ‘k heb haar op m’n kut
’t Lijkt wel op Brandaris
‘k Heb haar op m’n kut, ‘k heb haar op m’n kut
‘k Draai d’r sjekkies van
’t Is handig en goedkoop want het groeit gewoon weer an

Ik hoef nooit ver te zoeken
Ik heb het altijd op de bak
Al lijkt het meer op zware shag
Ik noem het pruimtabak

‘k Heb haar op m’n kut, ‘k heb haar op m’n kut
‘k Vertel u dat het waar is
‘k Heb haar op m’n kut, ‘k heb haar op m’n kut
’t Lijkt wel op Brandaris
‘k Heb haar op m’n kut, ‘k heb haar op m’n kut
‘k Draai d’r sjekkies van
’t Is handig en goedkoop want het groeit gewoon weer an

‘k Heb haar op m’n kut, ‘k heb haar op m’n kut
‘k Vertel u dat het waar is
‘k Heb haar op m’n kut, ‘k heb haar op m’n kut
’t Lijkt wel op Brandaris
‘k Heb haar op m’n kut, ‘k heb haar op m’n kut
‘k Draai d’r sjekkies van
’t Is handig en goedkoop want het groeit gewoon weer an
’t Is handig en goedkoop want het groeit gewoon weer an

  Katinka Poldermadam Jul 26, 2013 7:24 AM

AN age hath been when Earth was proud
Of lustre too intense
To be sustained; and Mortals bowed
The front in self-defence.
Who 'then', if Dian's crescent gleamed,
Or Cupid's sparkling arrow streamed
While on the wing the Urchin played,
Could fearlessly approach the shade?
--Enough for one soft vernal day,
If I, a bard of ebbing time,
And nurtured in a fickle clime,
May haunt this horned bay;
Whose amorous water multiplies
The flitting halcyon's vivid dyes;
And smooths her liquid breast--to show
These swan-like specks of mountain snow,
White as the pair that slid along the plains
Of heaven, when Venus held the reins!

II

In youth we love the darksome lawn
Brushed by the owlet's wing;
Then, Twilight is preferred to Dawn,
And Autumn to the Spring.
Sad fancies do we then affect,
In luxury of disrespect
To our own prodigal excess
Of too familiar happiness.
Lycoris (if such name befit
Thee, thee my life's celestial sign!)
When Nature marks the year's decline,
Be ours to welcome it;
Pleased with the harvest hope that runs
Before the path of milder suns;
Pleased while the sylvan world displays
Its ripeness to the feeding gaze;
Pleased when the sullen winds resound the knell
Of the resplendent miracle.

III

But something whispers to my heart
That, as we downward tend,
Lycoris! life requires an 'art'
To which our souls must bend;
A skill--to balance and supply;
And, ere the flowing fount be dry,
As soon it must, a sense to sip,
Or drink, with no fastidious lip.
Then welcome, above all, the Guest
Whose smiles, diffused o'er land and sea,
Seem to recall the Deity
Of youth into the breast:
May pensive Autumn ne'er present
A claim to her disparagement!
While blossoms and the budding spray
Inspire us in our own decay;
Still, as we nearer draw to life's dark goal,
Be hopeful Spring the favourite of the Soul!

  William Wordsworth Aug 4, 2013 8:41 AM