Een grote droom wordt werkelijkheid

Akaroa

NEW ZEALAND | Saturday, 15 March 2008 | Views [931]

Mooi uitzicht over de Akaroa baai vanaf de weg er naar toe.

Na een nacht op een camping in Christchurch (wat we trouwens een vreselijke naam vinden) zijn we verder gereden naar Akaroa op de peninsula net ten zuiden van Christchurch. Akaroa is een Franse nederzetting aan een inham met allemaal houten huisjes met rozentuintjes ervoor. Een pittoresk klein dorpje zonder jammere toeristische stalletjes of teveel buitenlanders. We hebben daar 3 nachten geslapen op een camping die echt geweldig lag. Net buiten het dorp lag de camping opgebouwd uit terrassen op een helling, uitkijkend over de inham en het dorp. We kregen een plekje op de bovenste laag, dus niet te dicht bij de wc’s en keuken waardoor we goed uitzicht hadden en geen lawaai. Dit was de perfecte plek om onze reis te beginnen aangezien alles hier perfect was geregeld. De douches/wc’s waren brandschoon en de plek was ontzettend mooi.
Onze eerste dag hebben wij gebruikt om de camper in te richten en nog wat ontbrekende boodschappen te halen. In Christchurch in een mega grote supermarkt hadden wij al een flinke hoeveelheid spullen ingeslagen. De volgende dag een zeekayak gehuurd en de Tasman zee opgepeddeld. Wat een waanzinnige belevenis! Het was een prachtige dag met heftige zon en een mooie blauwe lucht met af en toe een wolkje. Om vanuit de kayak al die groene bergen te zien met daarboven een prachtige lucht was briljant. Het water is niet ijskoud en je ziet in de baaitjes af en toe oude mannetjes zwemmen maar wij vonden het daar helaas te koud voor. Het water is ook helemaal niet doorzichtig, wat je misschien wel zou verwachten, maar ijsblauw. Dat komt doordat het water afkomstig is van een stroom die om Antactica heen stroomt en die voor een groot (als het niet helemaal is) gedeelte zorgt voor het zuurstof in alle oceanen en zeewateren. Vandaar dus de ijsblauwe kleur en vanwege de zuurstof ook heel veel dieren en planten. Zo zwemmen hier de Hector dolfijnen die zwart-wit zijn waardoor ze ook wel ‘panda’s van de zee’ worden genoemd. Dit schijnen de meest bedreigde dolfijen ter wereld te zijn. We hebben heel de inham afgepeddeld maar helaas geen dolfijn gezien. Achteraf bleek dat de dolfijnen ’s ochtends wel in de baai waren maar in de loop van de dag weer naar open zee waren gegaan. Ondanks deze kleine tegenvaller was het zo geweldig! De inham ligt tussen redelijk hoge heuvels/bergen waar koeien lopen, die je dus ook ’s avonds hoort loeien, met overal baaitjes waar je niet aan kunt leggen vanwege heftige rode, dikke wieren die daar ronddrijven. We hebben zo genoten, we voelden ons net Thuleense kinderen die in hun wateren met de bruinvissen zwommen (Kinderen van moeder aarde, Thea Beckman). Dit gaan we dus zeker nog een keer doen, want de verwachtte spierpijnen etc de volgende dagen vielen gelukkig mee. Alleen Gies had wat schouderspierpijn! Bram kreeg wel heel erg last van zijn benen vanwege de geringe ruimte die zo’n kayak binnenin heeft, maar dat ging gelukkig vrij snel na het uitstappen over.
Na deze prachtige dag hebben wij kennis gemaakt met de idioot snelle weerswisselingen die Nieuw-Zeeland kent. Binnen een half uur van strak blauw naar grijs met heftige wind en mist. Qua gevoelstemperatuur zal het zo’n 20 graden hebben gescheeld denken wij. Zo’n omslag hadden wij echt nog nooit meegemaakt. We zijn toen maar gaan rondrijden en zijn uitgekomen boven op de heuvels uitkijkend over de inham en de zee. Dankzij de hoogte van de bus konden we ’s middags achter de bus bijna windvrij een eitje koken en opeten met tussen de wolken door een fantastisch uitzicht. De verandering van in een korte broek en hemdje naar bergschoenen, lange broek en jas met sjaal omgewikkeld was wel groot en schrikken, maar ja… het is Nieuw-Zeeland!