Saa va eg aa Hildegunn paa egenhaand. Tri timar inn i landet fra Dar Es Salaam ligge Morogoro, ein by me ca 300 000 innbyggarar, omringa av mange store flotte fjell og naturreservat. Her ska me oppholla oss de mesta av tia i Tanzania, me e komt heim!
Itte ein svett aa varm busstur, et frieri fra ein 50aar gammel tanzanianer og ein taxitur kom me fram te Amani, et senter saa jobbe for handikappa unger og ungdommer i Morogoro og omraadet rundt. Blei moett av ein haug av smilanne voksne og ungar, saa fekk oss tea a foela oss velkomne og heima fra fysste stonn, aassaa Mama Baghita daa. Mama Baghita e den 60-aar gamla damaa saa drive detta arbeidet. Hu e bare saa utruligt go!! Kan ikkje heilt beskriva hu..men hu e den herligaste personen eg har moett naagen gong!
Senteret blei starta av Mama Baghita saamm sjoel hadde ein funksjonshemma gutt. Hu bjunte aa gaa paa besoeg te andre som hadde handikappede ungar, og samla desse te undervisning aa samtale onna et mangotre der Amani senteret e byggd i dag. Kan ikkje skriva saa masse maer om historien te senteret naa, men de e et utruligt viktigt arbeid, for de aa faa ein funksjonshemma unge her saa langt i fra lett her.
10 minutts gaatur fra senteret e heimen vaar. Eg aa Hildegunn bur samen me Antonia, ei sprudlanne, tanzaniansk dama saa laga utruligt goe mad te oss aa den herligge datteraa hennas, Lucy paa 2 ½ aar. Akkurat naa e aag systeraa te Antonia, Marijam paa besoeg. Dusjing her foregaar i ein liten balje aa maten lages paa kull. Men me bur veldigt fint i forhold te di aller fleste her i omraadet.
Har hatt to dagar paa job naa. Har vaert paa heimebesoeg samen me Alice, som e fysioterapeut paa senteret, aa to sosialarbeidarar. Transporten e sykkel, aa veiene e mesten ikkje veier ein gong, men eg aa hildegunn henge paa saa godt me kan! Heimebesoegaa har gjort masse inntrykk, men ska skriva maer om de ein aen gong..
Livet vaart her e svett aa varmt, inntrykksfullt aa fullt av deiligge ananas (beste me har smakt naagen gong!) – me andre ord spennanne aa bra!
